به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان، طی سخنرانی در مسجدالنبی(ص) قزوین، تسیبح خداوند را یکی از کارهای مثبت بندگان عنوان کرد و اظهار داشت: تسبیح پروردگار یعنی انسان قلباً یقین دارد که صاحب عالم و تدبیر کننده‌ی هستی از هر عیب و نقصی پاک است. این یقین برای قلب ما واجب و لازم است و اگر چنین نباشد ما به شرک خفی و جلی کشیده خواهیم شد.
وی ادامه داد: از زمان حضرت نوح(ع) تا کنون افراد زیادی گفته‌اند که اگر شریکی برای خدا وجود نداشته باشد، پروردگار نمی‌تواند کارگردان و مدبر عالم باشد. این ادعا، یک دروغ سنگین تاریخی است که براساس آن، میلیون‌ها سال است که امت‌های مختلف در گمراهی زندگی می‌کنند.
استاد انصاریان با ذکر نمونه‌ای کوچک از این ادعای دروغین، بیان داشت: این شیخک‌های امارات و آل‌سعود – این خبیث‌ترین، پلیدترین و نجس‌ترین خانواده در خاورمیانه- اعتقاد دارند که اگر آمریکا و انگلیس در کشور ما دخالت نکرده و به ما کمک نکنند، بدبخت و بیچاره می‌شویم و نمی‌توانیم زندگی کنیم؛ یعنی قدرت، رحمت و تدبیر بی‌نهایت خدا را رها کرده‌اند.
وی افزود: اگر کسی در دنیا خواهان زندگی پاک، سالم و نورانی است باید یقین کند که پروردگار عالم بی‌نقص است و بدون کمک از نیروی خارجی، می‌تواند من را اداره کند. ممکن است گفته شود پس چرا مصائب و بلاهایی در زندگی انبیاء، ائمه و اولیاء به وجود آمده است؟! آیا خدا آنها را به طور کامل کارگردانی نمی‌کرده است؟!
این محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی گفت: قرآن مجید در این خصوص جواب داده که اولا دنیا جای «ابتلاء» و سلسله پیشامدها است که اگر موحد با این حوادث براساس قرآن برخورد کند، تمام گوهرهای وجودش آشکار می‌شود. حضرت سید الشهداء(ع) معدن همه‌ی ارزش‌ها بود ولی این ارزش‌ها در او پنهان بود اما شهادت یعنی ابتلاء، تمام این ارزش‌ها را ظهور داد تا جایی که در تاریخ جهان ماندگار شد و کماکان به طور مرتب بر جهان و نفوس مردم اثر مثبت می‌گذارد.
استاد انصاریان با بیان اینکه "مسجد نباید به روی عباد خدا بسته باشد"، افزود: مسجد باید محل تعلیمات معارف الهی باشد و پیش نماز باید صدها و هزاران نفر را به سوی خدا بکشاند مانند کاری که پیغمبر(ص) در مسجد انجام دادند و تعدادی از مشتری‌های این مسجد، معشوق خدا شدند. پیغمبر(ص)، یک دهاتی ایرانی را به مسجد آورد و بعد از یکسال بالای منبر فرمود: «سَلْمانُ مِنّا أَهْلَ الْبَيْتِ».
وی گفت: پیغمبر اکرم(ص) یک چوپان گمنام را از بیابان‌های ربذه -بین شام و عربستان- به مسجد آورد و پس از مدتی به مردم فرمود: «آسمان سايه بر سر نيفکند و زمين در برنگرفت کسی را که راستگوتر از ابوذر باشد».
این استاد حوزه علمیه افزود: مسجد و امام جماعت مسجد باید اینگونه باشند. مساجد باید شعبه‌ی مسجد روزگار پیغمبر(ص) شوند نه مانند مسجد الحرام کنونی که یک مشرک امام جماعت است و بیشتر مردمی که اقتدا می‌کنند اصلا اهل خدا نیستند!
استاد انصاریان در ادامه به معنای حقیقی «توحید» اشاره کرد و اظهار داشت: توحید یعنی به هیچکس امید نبند و از فردی نترس چرا که کارگردان عالم یک نفر است و خداست که دل‌ها را تکان می‌دهد و بنده‌اش را می‌فرستد تا با کمال تواضع مشکلت را حل کند. طرف خیلی خوشحال است که قوم و خویش او، نماینده مجلس، وزیر، استاندار و ... شده و نونش در روغن است! چه می‌گویی؟! اتفاقا این جور اعتقادات گره بر گره اضافه می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: اگر من با چشم دلم او را همان‌گونه که دعای جوشن کبیر، کمیل و عرفه می‌گوید، ببینم و نسبت به مشکلات صبر و توکل پیشه کنم، خدا، دیگر بندگان خود را وادار می‌کند که به سمت من آیند و مشکل را حل کنند.
