انبیای الهی و ائمهٔ طاهرین(علیهم‌السلام) رحمت و سبیل هستند

به گزارش روابط عمومی موسسه دارالعرفان، استاد حسین انصاریان، استاد حوزه و مفسر قرآن کریم طی سخنرانی در حسینیه حضرت اباالفضل(ع) به بیان اساس کمال انسان پرداخت و اظهار داشت: کسانی که با انبیا و ائمه پیوندی ندارند و نخواستند این منابع رحمت را بشناسند، پروردگار عالم در سورهٔ انعام و انفال، همهٔ آنها را مُرده می‌داند؛ حالا شاه، سلطان، رئیس‌جمهور، وکیل، وزیر، عالم یا استاد باشد، فرقی ندارد و می‌گوید: همه «میّت» هستند. اینها یک مردهٔ متحرک‌اند که بدنشان نمرده است، ولی روح و قلبشان مُرده؛ چون آنها حوزهٔ جاذبهٔ رحمت و مغفرت را با زندگی‌کردنِ جدا از انبیا ندارند. در حقیقت، این افراد، نه رحمت الهی و نه مغفرت الهی را را جذب می‌کنند؛ تنها جذبشان، جذب مواد غذایی است و بزرگ‌شدن آنها در این عالم، فقط از طریق بدن است.

وی ادامه داد: خدا در سورهٔ انفال می‌فرماید: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ» دعوت خدا و پیغمبر را قبول بکنید؛ وقتی شما را به حقایق عقلی، قلبی، نفسی، عملی و اخلاقی دعوت می‌کنند چراکه هدف خدا و پیغمبر این است که شما را زنده کنند. در سورهٔ انعام می‌گوید: «أَ وَ مَنْ کَانَ مَیتاً فَأَحْيَيْنَاهُ»؛ شما بدون خدا و پیغمبر مرده هستید! شما قبل از ارتباط با خدا، پیغمبر، عمل صالح و اخلاق پسندیده، مرد و زن میّت هستید اما میّتی که می‌خورد، می‌خوابد و کاسبی می‌کند.

استاد انصاریان افزود: پس انبیای الهی و ائمهٔ طاهرین(علیهم‌السلام) رحمت، راه و سبیل هستند برای اینکه آدم به‌وسیلهٔ آنها، به لقاءالله، رحمت‌الله، مغفرت‌الله و جنت‌الله در آخرت برسد و در دنیا هم به کمال انسانی هم برسد. خدا در قرآن می‌فرماید: «وَ جَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یهْدُونَ بِأَمْرِنَا» ما همهٔ انبیا و امامان را قرار دادیم که از شما دستگیری کنند. لقمان جمله‌ای دارد؛ سورهٔ لقمان را بخوانید. آیاتش خیلی کم است، ولی اقیانوس است. این قرآن چقدر عجیب است! کمال انسان‌ها را در آیات سورهٔ لقمان بیان می‌کند و می‌گوید راه رسیدن به کمالات چیست! وقتی انسان کامل و میوهٔ پخته شود، به تمام فیوضات پروردگار وصل می‌شود.

این استاد حوزه علمیه و مفسر قرآن کریم با بیان اینکه اسلام برای «دلیل» خیلی ارزش قائل است ، اظهار داشت: در قرآن به پیغمبر(ص) می‌گوید: هر مشرک، کافر، بی‌دین و لائیکی که به مسجد آمد، اولاً راهش بده و اگر خواست با تو مباحثه و گفت‌وگو کند، بنشین و گفت‌وگوی او را گوش بده. در حقیقت، به پیغمبر(ص) گفت که درِ مسجد باید به روی همه باز باشد؛ بیایند و حرف‌های اسلام را بشنوند؛ اگر قبول کردند، خوش‌به‌حالشان! اگر هم قبول نکردند، خودزنی کرده‌اند. هرکس هم می‌آمد و با پیغمبر(ص) راجع‌به قیامت یا خدا بحث می‌کرد و حرف‌های بی‌ربط و انحرافی می‌زد، خدا به پیغمبرش فرموده بود که به او بگو دلیل بیاورد. اگر می‌گویی که این عالم خدا ندارد، عیبی ندارد. من حرفت را گوش دادم و حالا دلیل بیاور؛ به چه دلیل، عالم خدا ندارد؟ یک دلیل بیاور که ثابت کند و من هم قانع شوم که «عالم خدا ندارد».

وی ادامه داد: حرف‌زدنِ پوک، غیرعقلی و بدون دلیل، درست نیست. خداوند به پیغمبر(ص) می‌فرماید: به همهٔ بی‌دین‌ها خیلی نرم و بامحبت بگو که برای ادعای خودت دلیل بیاور؛ البته اگر در ادعایتان راست می‌گویید. اگر واقعاً دنیا خدا ندارد، دلیلت را بیاور؛ خدا هم به پیغمبر گفته که دلیل را قبول کن. «دلیل» علم، عقل، فطرت و طبیعت است. پایهٔ دلیل خیلی بتون‌آرمه است. در 23 سال عمرشان، هر کس گفت «عالم خدا ندارد»، پیغمبر(ص) به او گفتند دلیل بیاور؛ او نیز چون دلیل نداشت، سرش را پایین انداخت و رفت. این یعنی «عالم خدا دارد». وقتی می‌گفت دلیل بیاور که عالم خدا ندارد، چون دلیل نداشت، پس معلوم می‌شد که عالم خدا دارد. وقتی می‌گفت دلیل بیاور که قیامت دروغ است و برپا نمی‌شود، هیچ کس برای پیغمبر(ص) دلیل نیاورد. این یعنی «قیامت راست است».

استاد انصاریان گفت: اما از این طرف، پیغمبر(ص) به‌اندازهٔ تعداد موجودات عالم برای وجود خدا و قیامت دلیل داشتند. وقتی یکی می‌گفت «قیامت دروغ است»، می‌گفتند: چرا دروغ است؟ می‌گفت: برای اینکه من باورم نمی‌شود بدنی که در قبر خاک شده و یک‌ذره از استخوانش هم نمانده، چطور این مشت خاک در قبر، دوباره به‌صورت یک انسان کامل زنده می‌شود؟! چطور باور بکنم یک بدن که گَرد شده است، زنده می‌شود؟! حالا دلیل پیغمبر(ص) را ببینید که چقدر زیباست. حضرت به او می‌گفتند: تو قبل از به‌دنیاآمدنت کجا بودی؟ می‌گفت: در رحم مادر بودم. می‌گفتند: قبل از رحم مادر کجا بودی؟ او هم هیچ چاره‌ای نداشت که بگوید: وجود من قبل از رحم مادرم نطفه بوده. می‌گفتند: نطفه قبلاً چه بوده؟ نطفه که نبوده و در صُلب پدرت درست شده است. مجبور بود که بگوید: در بدنهٔ گیاهان، میوه‌ها، نان، سبزیجات، حبوبات و... بوده. در حقیقت، جواب دیگری نداشت که بدهد؛ چون «نطفهٔ» پدر و «اوول» مادر از همین مواد غذایی درست شده که پدر و مادر خورده‌اند. نطفه از کجا آمده؟! حالا معلوم شد که نطفه قبلاً سبزیجات، میوه‌جات، صیفی‌جات، آجیل، گوشت، شیر و نان بوده؛ قبل از اینها چه بوده؟ یعنی قبل از اینها، سبزی و میوه‌ها چه بوده؟ خاک بوده و ما اگر خودمان را به اول خلقتمان برگردانیم، به خاک می‌رسیم. خدا هم در قرآن می‌گوید: «إِنِّی خَالِقٌ بَشَراً مِنْ طِینٍ» اصل خلقتتان از خاک است. بعد پیغمبر(ص) به این شخصی که می‌گفت «قیامت دروغ است، چون باورم نمی‌شود مرده‌ای که در قبر گرد و خاک شده، دوباره انسان کاملی بشود»، می‌گفتند: قبلاً که تو یک ذره گرد و خاک بودی و خدا تو را ساخت؛ برای بار دوم عاجز است؟ یک بار که تو را از خاک ساخت؛ حالا بار دوم که برای واردکردنت به قیامت، می‌خواهد تو را بسازد، لنگ و بی‌قدرت و ناتوان است؟ یک بار که این کار را کرده و در این هفتاد‌هشتاد سال هشت‌میلیارد زن و مرد ساخته است که در قارهٔ اقیانوسیه، آفریقا، آسیا، آمریکا و اروپا هستند. یک بار که این هشت میلیارد را از خاک ساخته؛ حالا روز قیامت اگر بخواهد همان خاک اولیه را که گرد و غبار بدن میّت است، برای بار دوم بسازد، نمی‌تواند؟ یعنی یادش رفته و علم، هنر و صنعتش را ندارد؟! یک بار که این کار را کرده و دیگر بار دوم برایش سخت نیست.