ما تبديل عنصرى را به عنصرى ديگر و تبدل نيرو و انرژى را به ماده را به انرژى و انرژى را به قدرت كامله حق هر لحظه در عالم طبيعت مشاهده مى كنيم و باور مى نماييم كه اين كار يعنى تبديل و تغيير فعل حضرت حق براى وجود مقدسش بسيار آسان است و نتيجه مى گيريم كه اين برنامه در عالم معنى و ملكوت هم از بركت قدرت و رحمت حق صورت مى گيرد و بر اساس آيات و روايات ، حالات مثبت قلب و كارهاى پاك انسان به بهشت و رضوان اكبر تبدل مى يابد .
مگر نه اين است كه در فصل بهار به قدرت بى نهايت حضرت حق ، باران و خاك و هوا و دانه هاى نباتى به هزاران نوع گل و گياه و درخت و ميوه تبديل مى شود و فضاى حيات ، سبزى و خرمى و شادابى و طراوت مى گيرد و صورتى زيبا و شگفت انگيز و بهجت آور پيدا مى كند ؟ !
شما به بعضى از خاك هاى زبر و شور و آب هايى كه اندكى تلخ است بنگريد كه از آن ميوه هاى شيرين بيرون مى آيد كه گاهى شيرينى آن گلو و لب را تحت تأثير قرار مى دهد .
آرى ؛ آن خدايى كه خاك شور و آب تلخ را در منطقه گرمسار ايران و جنوب استان خراسان به خربزه و گرمك و تيل بسيار شيرين تبديلمى كند و آب و خاك سياه و كود بد بو را به گل ياس و گل مريم و گل رز و گياهان معطر تغيير مى دهد ، حالات مثبت قلب و اعمال شايسته را به بهشت و رضوان تبديل مى كند و اين كار بر او سخت و دشوار نيست . ولى بايد به اين معنا توجه داشت كه فقط حالات مثبت و اعمال صالحه همچون محبّت و عشق مثبت و خدمت به خلق كه از انسان هاى پاك و مؤمن سر مى زند قابليت تبديل به بهشت و رضوان را دارد ، اما حالات منفى مانند عشق حيوانى ـ كه محصولش بى بند و بارى و توسعه فساد و گسترش فحشا و منكرات و ويرانى نظام خانواده و از هم پاشيدگى شيرازه جامعه و تخريب اخلاق و قاتل روان و سبب اضطراب است ـ و نيز اعمال زشتى كه از اين عشق غير انسانى و محبّت غير اخلاقى و كشش حيوانى پديد مى آيد ، تبديل به ننگ دنيا و عذاب آخرت مى شود و صاحبش را ـ چنانچه به توبه و پاكسازى باطن موفق نشود ـ براى ابد دچار حسرت و اندوه و پشيمانى و ندامت و نهايتاً دوزخ سوزان و خشم و غضب حضرت حق مى كند .
عشق هايى كز پى رنگى بود عشق نبود بلكه آن ننگى بود
آرى ؛ به قول عارف رومى ، نام اين حالت را نبايد عشق گذاشت كه اين حالت در صورتى كه در قلب پديد شود ، عشق نيست بلكه ننگ است ، عشق چنانچه حقيقى و ملكوتى و عرشى و انسانى باشد مايه اصلاح و سبب ريشه كن شدن فساد و كليد حل مشكلات و مايه عبادت و بندگى و خدمت به خلق خدا و نفع رسانى به ديگران است . عشق و محبّت به ديگران ، پيامبران را ـ در مسير هدايت و هدايت گرى ـ وادار به استقامت و تحمل انواع مشكلات و سختى ها كرد . مهرورزى به ديگران ـ در طريق حق و حقيقت ـ امامان معصوم قدس سرهما به ويژه حضرت امام حسين عليه السلام و ياران با وفايش را در گردونه ايثار جان به پيشگاه حضرت محبوب نمود . اولياى حق به دنبال چنين عشق مثبت و مهرورزى شگفت انگيزى به حل مشكلات خلق و رسانيدن سود دنيا و آخرت به مردم واداشته مى شوند .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان