از عواملى كه سبب رقت قلب و نرمى دل و ظهور محبّت و عشق در باطن است ، همدم واجد شرايط و رفيق پاك و دوست مهربان است . در اين كه نَفَس پاكان آثار مثبتى در وجود انسان ايجاد مى كند ، ترديد نيست .
عرب جاهلى سخت جان و سنگين دل كه جز خشونت و قتل و غارت و پايمال كردن حقوق ديگران كارى نداشت ، از بركت همدمى و رفاقت و معاشرت با پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله به چنان رقت قلبى رسيد كه نوشته اند فردى از آنان مى گويد : در يكى از جبهه هاى نبرد حق بر ضد باطل ، پسر عمويم را در خاك و خون غلطان و در حال جان دادن ديدم ، با شتاب ظرف آبى براى او بردم ، به من اشاره كرد كه آن زخمى زودتر از من به زمين افتاده به داد او برس ، چون آب را براى زخمى ديگر بردم مرابه زخمى ديگر حواله داد ، وقتى كه بالاى سر او رسيدم ديدم شهيد شده بود ، به سرعت بالاى سر زخمى دوم برگشتم او را نيز شهيد يافتم ، آب را بالاى سر پسر عمويم آوردم او نيز شهيد شده بود.
حضرت على عليه السلام در كلماتى نورانى در باب تأثيربردارى انسان از پاكان و خردمندان و صالحان مى فرمايد : « أكثَرُ الصَّلاحِ وَالصَّوابِ فِى صُحْبَةِ أُولِى النُّهى وَالاْءَلْبَابِ » . خوبى و نيكى و درستى و راستى را در معاشرت با صاحبان مغز و خرد فراوان و زياد ياد كن . « مَن دَعَاكَ إلى الدارِ البَاقِيَةِ وَأَعَانَكَ عَلَى العَمَلِ لَهَا فَهُوَ الصِّدِّيقُ الشَّفيقُ » . كسى كه تو را به آخرت بخواند و بر انجام امورى كه براى آخرتت سودمنداست ياريت دهد او رفيق مهربانى است . « صَاحِبِ الحُكَمَاءَ وَجَالِسِ الحُلَمَاءَ وَأَعْرِضْ عَنِ الدُّنيَا تَسكُنْ جَنَّةَ المَأوى ». با حكيمان همنشين باش ، با برادران بنشين ، از دنيايى كه به آخرت و سعادتت زيان مى زند روى گردان ، در نتيجه ساكن بهشت خواهى شد . در دوره گذشته عموم كسانى كه مى شناختم ، در خشونت و بى مهرى و تلخى و خشك سرى ، انگشت نما بودند ولى بر اثر معاشرت با صاحب دلان و اولياى حق چنان تغيير حال در آنان پديد آمد كه در مهرورزى و محبّت به ديگران و خدمت و يارى به خلق خدا ، انگشت نما شدند تا آنجا كه مردم گاهى براى حل مشكلات شان از آنان درخواست دعا مى كردند .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان