كراهت ديدن كسى كه حدّ بر او جارى مى‏شود

در اجراى بعضى از حدود الهى اجتماع مردم براى ديدن اجراى حدّ كراهت دارد خداى متعال حتى در اين جايگاه نيز محبت خود را مبذول داشته كه بعد از ثابت شدن گناه ـ كه ثبوت آن با شرايط فقهى بسيار مشكل مى باشد ـ در ديد مردم قرار نگيرد پاك شدن او بين او و خدا باشد .
« أُتِىَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ عليه السلام وَهُوَ بِالْبَصْرَةِ بِرَجُلٍ يُقَامُ عَلَيْهِ الْحَدُّ قَالَ فَلَمَّا قَرُبُوا وَنَظَرَ فِى وُجُوهِهِمْ قَالَ فَأَقْبَلَ جَمَاعَةٌ مِنَ النَّاسِ فَقَالَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ عليه السلام يَا قَنْبَرُ انْظُرْ مَا هَذِهِ الْجَمَاعَةُ قَالَ رَجُلٌ يُقَامُ عَلَيْهِ الْحَدُّ قَالَ فَلَمَّا قَرُبُوا وَنَظَرَ فِى وُجُوهِهِمْ قَالَ لاَ مَرْحَباً بِوُجُوهٍ لاَ تُرَى إِلاَّ فِى كُلِّ سُوءٍ هَؤُلاَءِ فُضُولُ الرِّجَالِ أَمِطْهُمْ عَنِّى يَا قَنْبَرُ » . وقتى اميرمؤمنان عليه السلام در بصره بود ، مردى را نزد وى مى برند كه بايد حدّ بر او اجرا مى شد ؛ اميرمؤمنان عليه السلام به قنبر فرمود : پى گيرى كن كه اين جماعت در پى چيست ؟ قنبر گفت : مردى است كه مستحق حق است راوى مى گويد : وقتى نزديك شدند و در چهره هايشان نگاه كرد ، فرمود : نفرين بر كسانى باد كه ديده نمى شوند مگر به هنگام  بدى ، اينان هرزه مرد هستند ، قنبر ! آنان را از پيش چشم من دور كن !