فرا رسیدن پیروزی

 در شبهای 21و 22 بهمن ، لحظه ای صدای شلیک گلوله قطع نمی شد. در اطراف محل استقرار امام نیز به طرز وحشتناکی صدای رگبار مسلسل به گوش می رسید . تهران خون و آتش بود .آقای اشراقی ، داماد حضرت امام ، با اصرار دوستان در نصف شب 22 بهمن ماه ، امام را از خواب بیدار کرده ، پنجره را باز می گذارد که ایشان بشنوند بیرون چه خبر است . امام لحظاتی گوش فرا داده ، می فرمایند : « پیروزی با ماست .» سپس خودشان پنجره را می بندند و می خوابند .
در شب بیست و دوم بهمن ماه ، حدود ساعت نه یا ده شب ، مردم دو – سه کلانتری و یکی – دو  پادگان را گرفتند . خبر واقعه ، به وسیلۀ موتور سوارها مثل برق در شهر پخش شد . شجاعت مردم  دو چندان و حملات شدیدتر شد . سربازان و ارتشیان روحیۀ خود را باختند و به سرعت مرعوب و مغلوب شدند . درگیری ها تا صبح ادامه داشت . نیروی هوایی با کمک بچه های انقلابی آنجا ، به دست مردم افتاد . صبح روز 22 بهمن ماه ، ستاد ارتش بی طرفی خود را اعلام کرد و گفت : « ما تابع مردم هستیم . » و دستور داد همۀ نیروها و تانکها برگردند .
تقریبا غروب 22 بهمن ماه ، امام اطلاعیه ای پیروزی  را نوشتند . گویندۀ رادیو ، مردم را به شنیدن اطلاعیه ای مهم دعوت کرد . ابتدا سرود « سرود خمینی ای امام » پخش شد و سپس شیخ فضل الله محلاتی ، اطلاعیۀ پیروزی را قرائت کرد . بدین ترتیب کشتی پر تلاطم انقلاب اسلامی ایران ، با نصرت الهی و جانفشانی مردم و رهبری امام به ساحل نجات رسید .
دولت از قبل تعیین شده بود . از روز 23 بهمن ماه وزرا به وزارت خانه های مربوطه رفتند و دولت شروع به کار کرد . ادارات و بازارها باز شد و زندگی جدید در دوره ای جدید آغاز شد .
در یکی – دو روز آخر ، اسلحه های زیادی به دست مردم افتاده بود . روی منابر اعلام شد که مردم تمام اسلحه ها را بیاورند و تحویل دهند. این مهم نیز از طریق مساجد انجام شد ؛ کارتهایی چاپ گردید و مسئولیت جمع آوری اسلحه ها به افراد واگذار شد . تعدادی از کارتها دست من بود . من به مساجد هر محله می رفتم و مسئولیت جمع آوری اسلحۀ آن محله را به امام جماعت مسجد واگذار می کردم و کارت مخصوص را به او می دادم . خودم نیز از مساجد مختلف چهار – پنج کامیون اسلحه جمع آوری کرده ، تحویل دادم .
مردم اسلحه ها را تحویل دادند ؛ ولی آنها که ریگی به کفش داشتند ، اسلحه ها را تحویل نداده ، چندی بعد با کمال تأسف آنها را بر ضد خود مردم به کار بردند و با آنها هم مردم مسلمان کوچه و بازار و هم شخصیتهای سیاسی مملکت را به خاک و خون کشیدند .