مجالس شبهای سه شنبه

بعد از شروع جنگ تحمیلی ، پیشنهاد شد که برای جوانان پرشور انقلابی و جبهه برو ، جلسه ای تشکیل دهیم و از معنویات سطح بالا صحبت کنیم . با مشورت دوستان قرار بر این شد که جلسه در شبهای سه شنبه و در منزل حاج محمد مقدم برگزار شود . حاج محمد از علاقمندان به اهلبیت (ع) و از مبارزان قبل از انقلاب بود ، که در پخش اعلامیه و عکس امام و کارهای دیگر فعالیت گسترده داشت . برای تداوم  مجالس ، من قول دادم که هر هفته در بین آنها حضور یابم و حتی اگر در سفر هم باشم – البته به جز جبهه – برگردم . بدین دلیل هرجا از من دعوت می شد ، طوری برنامه ریزی می کردم که بتوانم شب سه شنبه به  تهران برگردم .
خیلی زود جمعیت زیادی در آن مجالس جمع شد. حاج محمد مقدم طبقۀ پایین منزل خود را بازسازی کرد و آن را به صورت سالنی بزرگ درآورد . با این حال کفاف نمی داد. و جمعیت انبوهی در خیابان می نشستند . آن مکان به صورت پاتوقی برای جبهه ای ها درآمده بود .
جلسات ما با نماز جماعت شروع می شد . سپس حاج آقا عطری نژاد ، احکام شرعی می گفت و آنگاه من منبر می رفتم . جوانان بسیاری جذب شدند که پس از چندی ، بسیاری در صف بسیجیان درآمده ، به جبهه رفتند . بعضی ادارات و نهادی انقلابی برای جذب نیرو و پرسنل متدین به آنجا رجوع می کردند . آن مجالس نه ماه ادامه داشت و من در تمام مدت راجع به توبه صحبت کردم . خوشبختانه بعدها نوارهای جلسات به صورت نوشته به دستم رسید که پس از بازنویسی ، آن را در 500 صفحه و به نام « آغوش رحمت » به چاپ رساندم . افراد نازنینی از آن جلسه به شهادت رسیدند و عدۀ زیادی اسیر شدند . سه نفری که به دست منافقین به طرز وحشیانه ای شکنجه شده و به شهادت رسیده بودند ، از بچه های آن جلسه بودند . شهید گرکانی نیز ، که پیش تر یادی از او شد و در نامه ای به من نوشته بود 40 روز دیگر من شهید می شوم ، از اعضای اولیۀ جلسه بود . وی با اخلاقی گرم و صمیمی در آنجا خدمت می کرد . شخصیت انقلابی و معنوی شهید گرکانی ، پیش از انقلاب و در دوره ای که به مسجد مرحوم شهید شاه آبادی رفت و آمد داشت ، صورت گرفته بود . احساسات شدیدی به انقلاب و به خصوص شخص حضرت امام داشت . او عاشق شهادت بود .
سرانجام به دلیل داغ آن عزیزان و گلهای پرپر شده ، که مثل و مانندی نداشتند ، و نیز به دلیل تراکم فوق العادۀ  کارهایم ، دیگر نتوانستم هر هفته در آن جلسات شرکت کنم و به تدریج جلسات تعطیل شد.