چگونه مي توان چشم چراني در جامعه از بين برد؟

در حديث زيبايي از پيامبر اكرم((صلي الله عليه وآله)) آمده است «الايمان مثبوتٌ علي الجوارح ايمان در اعضاي آدمي پراكند است». يعني گاه مي شود كه دست ايمان ؟؟ و خيانت نمي كند ولي زبان خير! يا دست و زبان هر دو مطيع اند ولي چشم نه!
اينجا نشان مي دهد براي رفع اين بيماري بايد شناخت و انذارهايي ويژه انجام شود كه در انسان تقواي چشم هم پا بگيرد.
1. يكي از راه ها رفع نياز چشم است كه از طريق همسر انجام مي گيرد ولي از آنجا كه بعضي از متأهلين هم مبتلا به اين بيماري هستند راه هاي ديگري را هم بايد شناخت.
2. شناخت اين نعمت عظيم كه چشم و جريان ديدن مي باشد و تحليل شگفتي آن و آنگاه انديشيدن به اين كه مصرف حقير و گناه آلودي انتخاب شده، شرمي را پايه مي ريزد.
3. آيات و روايات حضور خدا در اين گناه ديده شود. مثلا از امام((عليه السلام)) سؤال مي شود «يَعْلَمُ خائنة الاعين» يعني چه؟ مي فرمايد: يعني آن وقت كه شخصي طوري نظر مي كند كه به ظاهر ديگران نمي فهمند، او اين حركات ظريف! را هم مي داند.
4. مطالعه آثار دنيايي و اُخروي اين گناه مواظبتي را ايجاد مي كند. مثلا روايتي مي فرمايد: قلب كتاب چشم است يعني محتويات دل آدمي از چشم تأمين مي شود نگاه هاي حرام دل را بيمار و كانون احساس و ايمان مي شود. همه جرم هاي رسواگر با نگاه شروع مي شود.
5. مطالعه احكام نگاه كردن در رساله مفيد است.
6. تمرين، به اين صورت كه آدمي به كنجكاوي هاي چشم جواب ندهد، زمينه نجات است.
7. امر به معروف و نهي از منكر در اين باره در سطح جامعه تأثير عمومي خواهد داشت.
8. مطالعه سوره نور، آيات 29 تا 34.
9. مطالعه قصه كساني كه از اين مسير به گرفتاي هاي شديد دچار شدند عبرت انگيز است.
10. مطالعه حالات بزرگاني در اين مورد بخصوص در انسان اراده و غيرتي خواستند براي راهنمايي جلو بيفتند. موسي((عليه السلام)) نقل شده كه وقتي دختران شعيب((عليه السلام))خواستند براي راهنمايي جلو بيفتند موسي نهي كرد و فرمود: من از جلو مي روم شما راهنمايي كنيد!