ارزش اين محبّت و آثارش به اندازه اى است كه پيامبر بزرگوار اسلام صلي الله عليه و آله در ضمن دعا و تضرع و زارى اش آن را از خدا درخواست مى كرد: « اللّهُمَّ ارْزُقْنى حُبَّكَ وَحُبَّ مَنْ يُحِبُّكَ وَحُبَّ مَا يُقَّرِّبُنى إِلى حُبِّكَ وَاجَعَلْ حُبَّكَ أَحَبَّ إِلَىَّ مِنَ الماءِ البارِدِ » .
خدايا ! محبّت به خودت و محبّت به كسى كه عاشق توست و محبّت همه اعمال و حالات و امورى كه مرا به محبّت تو نزديك مى كند روزى من قرار ده و محبّت به خودت را نزد من از آب سردى كه لب تشنه اى در گرماى تابستان مى نوشد محبوب تر گردان . اين محبّت مايه نجات و دروازه سعادت و سبب معيشت با حق و قرار گرفتن كنار پيامبر صلي الله عليه و آله در قيامت است چنان كه در روايتى مهم و زيبا آمده است : « جاءَ إعْرابىُّ إلى النبىّ صلي الله عليه و آله فَقالَ : يا رَسُولَ اللّه ِ ! مَتى السّاعَةُ ؟ فَقالَ ما أَعْدَدْتَ لَها ؟ فَقالَ : ما أَعْدَدْتُ لَها كَثيْرَ صَلاةٍ وَصِيامٍ إِلاّ أنِّى أُحِبُّ اللّه َ وَرَسُولَهُ ، فَقالَ لَهُ النّبىّ : المَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ ، قالَ أَنَسُ : فَما رَأَيْتُ الْمُسْلِمِينَ فَرِحُوا بِشِى ءٍ بَعَدَ الإسْلامِ فَرَحَهُمْ بِذلِكَ » .
باديه نشينى به محضر پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و گفت : اى رسول خدا ! روز قيامت چه زمانى است ؟ حضرت فرمود : براى آن روز چه چيزى آماده كرده اى ؟ گفت : نماز و روزه زيادى براى آن روز آماده نكرده ام . آنچه هست اين است كه خدا و پيامبرش را دوست دارم ، حضرت به او فرمود : مرد با كسى است كه دوستش دارد ، انس كه از ياران پيامبر صلي الله عليه و آله است مى گويد : مسلمانان را پس از اسلام به چيزى خوشحال و مسرور نديدم چنان كه از اين سخن پيامبر خوشحال ديدم .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان