مسافرت به زاهدان

  اوایل انقلاب به زاهدان مسافرت کردم و دو - سه روزی در آنجا ماندم . هدفم فقط دیدار آن مناطق و آشنایی با مردم بود . از سال 1370 به بعد ، سفرهای تبلیغی من به أنجا شروع شد . اولین بار با حاج آقا عبادی ، امام جمعۀ زاهدان ، به طور رسمی از من دعوت کرد . پس از او ؛ یعنی زمانی که حاج آقا محمدیان امام جمعه بود ؛ باز هم دعوت می شدم و چون پیگیر منبرهای من خود حاج آقا محمدیان بود ، مجالس بسیار عالی و مفید واقع شد . چند نوبت نیز برای برادران اهل سنت صحبت کردم .
یکبار که در نماز جمعۀ برادران اهل سنت سخنرانی می کردم ، موضوع بحثم قرآن کریم بود . در پایان استدلال کردم که امروزه در دنیای اسلام ، جماعت شیعه در صف مقدم عمل به قرآن مجید هستند ؛ زیرا ما با استکبار جهانی ، صهیونیسم بین المللی در ستیزیم ، در حالی که کشورهای اهل سنت فقط به قرائت قرآن اکتفا می کنند و فرامین آن را دربارۀ جنگ و ستیز علیه کفار نادیده می گیرند . سخنرانی فوق العاده ای بود و پس از منبر ، امام جمعه  و برادران اهل سنت گفته های مرا تصدیق کردند .
یک نوبت نیز برای طلاب و اساتید حوزۀ اهل سنت و در نوبتی دیگر برای بزرگان آنها ، از مولوی ها و تجار صحبت کردم . از آنجا که من کتب اهل سنت را به خوبی مطالعه و یادداشت برداری کرده بودم ، مطلب خود را به آن کتب استناد می دادم . بعد از منبر ، بعضی از چهره های باسوادشان اذعان می کردند که علمای شیعه نسبت به علمای سنت به کتب آنها واردترند .
البته جوانی نیز برخورد مخالفت آمیزی با من کرد که با روی خوش ما روبه رو شد . پس از چندی ، با تشویق دوستان ، او را به جلسۀ دعا کمیل کشاندم . روز بعد که با هواپیما عازم تهران بودم ، آن جوان کنار دستم نشسته بود . می گفت : « دیشب زن و بچه ام را هم به مراسم دعا آورده بودم . آن دعای امیر المومنین با آن حالتی که خوانده می شد ، آنقدر در ما اثر کرد که وقتی برگشتیم ، همه به اهل بیت گرایش خاصی پیدا کرده بودیم . »