درمان گري با قرآن

حسين انصاريان، قم، مركز علمي تحقيقاتي دارالعرفان،‌[بي تا]،63 صفحه، جيبي.
پژوهشي است درباره حل مشكلات مادي و معنوي با قرآن كريم و بررسي سيره پيامبر اسلام(ص) و ائمه(ع) در اين زمينه. نوشتار حاضر كه پياده شده متن يكي از سخنراني هاي اخلاقي استاد حسين انصاريان است، درباره درمان انواع بيماري هاي روحي و فكري با قرآن و نحوه استفاده معصومين(ع) از قرآن در كليه امور زندگي شان مطالبي ارائه نموده است. نگارنده، يكي از اسامي خداوند را «طبيب» دانسته و پيامبر اسلام(ص) را نيز طبيبي دوره گرد توصيف كرده كه همواره در پي درمان مشكلات روحي و فكري مردم زمان خويش بوده است. وي، جهل و ناداني را در رأس همه بيماري هاي بشر دانسته و قرآن را طبيب و نسخه شفابخش همه بيماري هاي بشر ارزيابي نموده است. در بخش ديگري از كتاب، به اهميت نماز اشاره نموده و سيره اهل بيت(ع) در بهره گيري از نماز در حل مشكلات و اهميت دادن آنان به نماز را در ضمن حكاياتي چند به تصوير كشيده است. از نظر نويسنده، پيامبراسلام(ص) با نسخه قرآن به سمت بشر مبعوث شد و آن حضرت و ائمه(ع) به عنوان طبيبان ماهري هستند كه مردم براي درمان كامل بيماري هاي خويش بايد تنها به آنان مراجعه كنند و راه درمان بيماري هاي فكري خويش را از آنان بخواهند.
در بخش دوم كتاب به بحث درباره اين موضوع پرداخته شده است كه درمان با قرآن نيازمند متخصص است ومراجعه به اهل ذكركه همان اهل بيت(ع) به عنوان حاملان قرآن اند لازم و ضروري عنوان شده است. از نظر نگارنده، ميل به ستمكاران با روشنگري قرآن سازگاري ندارد و موجب شركت در ستمكاري هاي ظالمان شده و فرهنگ شيعه در طول تاريخ همواره تقابل با ظلم و ظالم بوده و خواهد بود و شيعه در عين تولّي يعني دوست داشتن پيامبر(ص) و اهل بيت از دشمنان آنان و ظالمان تبرّي جسته است.در پايان كتاب چند حكايت عبرت آموز نيز در رابطه با عدم ميل به ستمكاران نقل شده است.