او بازنشسته بود و در ایام صفر ، با کت و شلوار در لندن برای شیعیان منبر می رفت . از این بابت خیلی تعجب کردم . در گفت و گویی که با هم داشتیم ، متوجه شدم که او تغییر مذهب داده و به مذهب تشیع تشرف پیدا کرده است . او می گفت : « در دیوان عالی کشور نشسته بودم ، یک جوان مسیحی آمد که زنش را طلاق بدهد ( در مسیحیت طلاق ممکن نیست ، مگر علت خاصی پیش بیاید ؛ از جمله آن که ثابت شود زن با مرد بیگانه ای رابطه دارد . ) جوان ادعا می کرد که زنش با مرد غریبه ای بوده ، بدین دلیل می خواهد طلاقش دهد .
من از در صلح و سازش وارد شدم و با هر دو صحبت کردم و متوجه شدم که زن آن جوان ، بسیار پاکدامن است . به جوان عتاب کردم که خجالت نمی کشی به این زن پاک ، تهمت ناروا می زنی ؟ این چه دینی که شما دارید که به این راحتی تهمت می زنید ؟ می خواهی از این خانم پاکدامن جدا شوی و بروی دنبال شهوت رانی ؟ گفت که اتفاقا دین ما خیلی هم خوب است . اگر تهمت هم بزنیم باید سه – چهار ماهی بدویم تا ثابت کنیم و چه بسا ثابت هم نمی شود . دین شما بد است ؛ همین که مردی زنش را نخواهد ، یا دلش را بزند و دنبال دیگری باشد ، به راحتی می گوید : « انت طالق ثالث » و فورا و بی چون و چرا عقد آن زن بیچاره باطل میشود .
رییس دیوان عالی کشور مصر ادامه داد: « این حرف آن جوان مرا سخت تکان داد و به خود آمدم که یا للعجب واقعا این چه دینی است که ما داریم که در آن ، رشتۀ پیوند زناشویی و بنیان خانواده تا به این حد سست و گسستی است ؟ این بود که شروع کردم به تحقیق و بررسی طلاق در مذاهب دیگر اسلامی . به مذهب اهل بیت (ع) که رسیدم ، مشاهده کردم طلاق دادن از کوه کندن هم سخت تر است و هرگز کانون خانواده ای به این سادگی از هم نمی پاشد ؛ طلاق خلع دارند ، طلاق مبارات دارند ، طلاق رجعی دارند که حتی با جاری شدن صیغۀ طلاق اثر عقد ، کاملا منتفی نمی شود و سه ماه و ده روز باید صبر کنند که در آن مدت بدون هیچ مقدمه ای مرد می تواند رجوع کند و ... به همین دلیل شیعه شدم و اکنون برای شیعیان منبر می روم و سخنرانی می کنم . »
منبع : منتشر شده توسط اسناد انقلاب اسلامي