امام صادق مى فرماید وضو که مى گیرى یادت باشد آب که روى صورتت مى ریزى فقط پوستش را نشوى، پوستش را نشوى، پوست شستن که بى وضو هم مى توان پوست را شست. حضرت مى فرماید: چشمت را بشوى، بگو اى خدا دیگر این چشمم مال توست، جاى دیگر نمى رود. احتیاط این است که کناره هاى صورتت را هم بشویى ؛ یعنى امام مى فرماید: گوشَت را هم از شنیدن آن چه خدا نمى خواهد، بشوى. بعد که دستت را مى خواهى بشویى، بگو: دستم را از خیانت، از غصب، از سرقت، از حرام، از زدن در گوش مظلوم، از این که عصبانى شوم سر صاحب مقامم قدمم را کج بگذارم، حقى را ناحق کنم بشوى دیگر از همه چیز. واى بر وضوهایى که تاکنون گرفته ام، این وضو با غسلى که مرده شوى به من مى دهد، چه فرقى مى کند؟ آن گاه که مرا غسل مى دهند، در هیچ چیز غسل نیستم، یا این طرف مى اندازند یا آن طرف، نه نیّت مى کنم و نه توجه به حقیقتش دارم. کس دیگرى مرا مى شوید و داخل چاله مى اندازد. این وضو، وضوى مرده هاست که من مى گیرم نه وضوى زنده ها.