اسلام و علم و دانش

 حسين انصاريان، ناشر: مؤلف،1346 ش، 56 صفحه، جيبي.
پژوهشي است درباره اهميت علم و دانش در دين اسلام و تأكيد آموزه هاي قرآن و سنت بر اين مسأله. در اين نوشتار نخست به علل بدبين شدن اشخاص نسبت به دين و مذهب و لزوم و ضرورت وجود دين براي زندگي بشر اشاره شده و منشأ پيدايش بدبيني ها به دين و مذهب، عدم جواب گويي صحيح كليسا به نياز ها و پرسش هاي ديني و ديدگاه منفي دانشمندان غرب نسبت به خرافي بودن آموزه هاي دين مسيحيت عنوان شده است. نگارنده، مهم ترين علت دين گريزي در قرون وسطي را رويكرد جاهلانه ارباب كليسا و محافل كليسايي نسبت به آموزه هاي دين مسيحيت دانسته وآثار منفي خشونت هاي كليسا و هم چنين آثار شوم اعتقادات باطل فلاسفه غرب را عامل دين گريزي مردم معرفي كرده و تأثيرات منفي دين گريزي بر جهان را ارزيابي نموده است. وي، افسردگي و اضطراب انسان قرن بيستمي را به جهت داشتن عقايد ناسالم ديني و فاصله گرفتن آنان از دين مي داند و جنايات وحشتناك عليه بشريت به ويژه دو جنگ جهاني را نتيجه انكار دين و ارزش هاي ديني و عدم علم صحيح نسبت به آموزه هاي ديني عنوان كرده است. در بخش ديگري از كتاب به ارزش تعليم وتعلّم از ديدگاه قرآن كريم پرداخته وبرخي از مباحث علمي مطرح شده در قرآن مانند اوصاف زمين، خلقت جهان هستي، كروي بودن زمين، حركت زمين، جاذبه زمين، حيات در كرات ديگر آسماني، اوضاع خورشيد و ستارگان، خلقت انسان در قرآن، پديده هاي آسماني و زميني مانند باد و طوفان، فتح كرات ديگر توسط انسان، قوانين انعكاس نور و برخي ديگر از اكتشافات درعلم رياضي، فيزيك، شيمي، نجوم، هيئت، جغرافي، تاريخي، علوم طبيعي، معدن شناسي، پزشكي، دارو سازي، فنون نظامي و شعر و شاعري را در اسلام و آموزه هاي قرآني مورد تجزيه و تحليل قرار داده و اسلام و مسلمين را پيشتاز فتح قله هاي رفيع علمي در جهان معرفي مي كند و از دانشمندان بزرگ اسلامي در رشته هاي مختلف علمي تمجيد مي نمايد.