چه نيكوست كه انسان خداى خود را ـ كه مى خواهد حضرتش را بندگى كند ـ و نيز مصاديق بندگى و عبادت و مفاهيم آن ها را و هم چنين اهداف والاى عبادات را با كمك گيرى از آيات قرآن و روايات و تفكر و انديشه صحيح بشناسد تا بر پايه معرفت و آگاهى و محصول شيرين معرفت و آگاهى كه عشق و محبّت است همه عبادات را انجام دهد . پيامبر بزرگ اسلام صلي الله عليه و آله درباره عبادت عاشقانه و بندگى ناشى از محبّت و مهر مى فرمايد :
« مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَأحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَبَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَتَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لاَ يُبَالِى عَلى ما أصبَحَ مِنَ الدُّنيَا عَلى عُسْرٍ أمْ عَلى يُسْرٍ » . كسى كه عاشق بندگى حق باشد و آن را به آغوش كشد و با بدنش آن را به عهده بگيرد و نهايت كوشش خود را در آن بكار اندازد پس باكى نخواهد داشت كه چگونه ديده بر دنيا بگشايد بر سختى يا بر آسانى .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان