آيا درخواست حاجتهاي دنيوي از خدا قبیح است؟

 درخواست حاجت از خداوند، اگر چه دنيوي باشد، نه تنها زشت نيست، بلكه كار پسنديده و ارزشمندي است؛ زيرا خداوند به طور مطلق فرموده: مرا بخوانيد تا اجابت كنم شما را و آن را محدود به امور معنوي و حاجت اخروي نكرده است. خداوند به حضرت موسي(ع) فرمود: هر چه كه احتياجداري حتي علف گوسفند و نمك طعامت را از من بخواه. دراين روايت به جزئيترين نيازها اشاره شده است. امام باقر(ع) مي فرمايد: حوائج كوچكتان را حقير نشمريد، زيرا محبوبترين مؤمنان نزد خدا درخواست كنندهترين آنها است. اگر انسان با اين انگيزه دعا كند كه دعا مطلوب است و حاجت خواستن، بهانه رفتن به درِ خانه دوست است، فرق نميكند درخواست چه باشد؛ امور مادي باشد يا معنوي دعا حلقه اتصال انسان با خداوند است و اگر چه درخواست براي امور معنوي بهتر است، اما حاجت دنيوي نيز مي تواند بهانهاي براي برقراري اين ارتباط باشد.
خود را در كنار اقيانوس بي كران رحمت الهي مي بيند. از اين رو براي جزئي ترينامور خود دعا مي كند. با اين انگيزه دعاي او از ارزش والايي برخوردار خواهد بود. چنين دعايي از آن جهت كه مادي يا معنوي است، ارزشمند نيست، بلكه از آن جهت ارزشمند است كه خدا را مؤثر كل مي داند و حتي در كوچكترين چيزها به غير خدا متكي نيست. البته به اين نكته بايد توجه داشتكه انسان در هر جايي نبايد هر چيزي را از خدا بخواهد.
امام سجاد(ع) به مكه مشرّف شده بود، به حضرت عرض كردند: شما در مدينه باغي داشتيد كه مأموران هيئت حاكمه باغ را از شما غصب كردند. الآن عبدالملك خليفه از شام به مكه آمده است. از عبدالملك بخواهيد تا باغ شما را برگردانند. حضرت فرمود: من در كنار خانه خدا از خدا دنيا نميخواهم، چه رسد به آن كه از عبدالملك بخواهم.