در توران مردى بود که عاشق این بود که موجود مبارکى باشد. باید گفت که این اصطلاحات و حقایق را شخص تنها مى تواند از راه وحى و الهامات الهى بگیرد و خود را به این واقعیات تبدیل کند. صبح که از منزل بیرون مى آمد، مى گفت : همواره در گوشم این سخن پیامبر صلی الله علیه و آله طنین مى داد که :«مَن اصبَحَ ولَم یَهتَمَّ بِاُمورِ المُسلِمینَ فَلَیسَ بِمُسلِمٍ»9 .از خانه که بیرون مى روى همت، اراده و نیت تو بر این باشد که هر مشکلى را مردم داشتند، با شوق و نشاط حل کنى، اگر نه از ما مسلمان ها نیستى.
شبى به منزل آمد، همسرش دید که خیلى ناراحت است. از او پرسید : به حادثه اى برنخوردى؟ گفت : نه. پرسید : امروز کاسبى نکردى؟ خوب کاسبى کردم. پرسید : پس چرا گرفته اى؟ شام نمى خورى، نمى خوابى؟ گفت : از صبح امروز تا الان که وارد منزل شدم کار خیر انجام ندادم. بسیار روز بدى بود. امروز بعضى ها روز بسیار گرم را روز بدى مى دانند. روزى را که پروردگار به خاطر زمین، نباتات و رسیدن میوه ها گرم مى کند، روز بدى مى دانند. دوستش را خواب دید، پرسید : چه خبر از برزخ؟ گفت : فعلاً اوّلین مسئله اى که براى من مطرح شده، این است که در تمام دوره عمرم، یک روز گفتم : عجب هواى گرمى. از من مى پرسند که کدام یک از سرما و گرماى ما، بى حکمت و بدون عدالت بود؟ ما که به حکمت کار مى کردیم، چرا گفتى که عجب هواى گرمى! البته اگر درجات روحى انسان قوى شده، بالا برود، تکالیف فرق مى کند، برنامه ها گسترده مى شود. به تناسب اوج گیرى انسان، توقعات وجود مقدّس پروردگار هم در مورد انسان اوج مى گیرد. امیر المومنین علیه السلام مى فرمودند : «سیر نمى خوابم، چون تکلیف ندارم سیر بخوابم. ممکن است همسایه سیر بخوابد و قیامت به او نگویند، چرا، اما اگر من سیر بخوابم و در مرز کشور گرسنه اى باشد، در قیامت مسئول او مى شوم».