انسان اگر بنا باشد به خود ببالد و افتخار کند ، باید به مایه تقوا و عبادات خالصانه اى که حضرت حق توفیق انجام آن را به انسان داده ، مباهات نماید .امیرالمومنین على (علیه السلام) در کلام حکیمانه اى مى فرماید :خوبى در این نظام هستى این نیست که مال و اولادت فزونى یابد ، خوبى به این است که معرفت و دانشت بسیار شود و حلم و بردبارى ات عظیم گردد و چنانچه موفق به نیکى و عبادت رب و خدمت به خلق شدى ، به سپاس خدا برخیزى .« وَاَنْ تُبَاهِىَ النَّاسَ بِعِبَادَهِ رَبِّکَ ».و به بندگى در پیشگاه پروردگارت ، و بخاطر اطاعت و فرمان بردن از دستورات خدایت بر مردم مباهات داشته باشى .راستى از کرامت دور است که انسان به داشته هاى مادى و ظاهرى خود بر دیگران به ویژه بر کسانى که از بخشى از امور ظاهرى محروم اند ، فخر بفروشد و با تکبر به خود ببالد و با تبختر ناز کند .