جنين با سكون و آرامش به انتظار وصول روز ولادت است و در مسير تحوّلاتى است كه سرانجام به آزادى آن ، از آن تنگناى تاريك و رسيدن به دنياى فراخ تر منتهى مى شود .
هرچند دو ماه ديگر بايد در رحم مادر بماند ، با اين حال در حالتى است كه به اصطلاح مى تواند جُل و پلاس خود را از آب بيرون بكشد .
هرگاه طفل ، هفت ماهه به دنيا آيد ، در صورت مساعد بودن شرايط ممكن است زنده بماند ، پس چرا جنين هاى نارس زنده نمى مانند ؟ تصور مى رود به علّت ناقص بودن و تكميل نشدن سلسله اعصاب و مخصوصا مجراى تنفّس باشد كه بايستى عضلات منقبض و دستگاه توليد حرارت به كار افتد . سلسله اعصاب ، شبكه مفصّل و دقيقى است كه از پى و عصب تشكيل يافته و كليّه قسمت هاى بدن را به مغز و شوك نخاعى كه مركز ارتداد جريان هاى عصبى است مرتبط مى سازد ؛ يعنى جريان هايى كه از ناحيه اعضاى بدن و قواى حسّاس مى رسد و جرياناتى كه به عضلات منتقل مى گردد .
از ماه سوّم باردارى در مغز سر ، جاى و محل هاى مخصوصى نشو و نما مى نمايد كه يكى مكان مخ يا دماغ صغير مى باشد كه محلّ توسعه قواى فكرى است و ديگرى دو نيم دايره يا دو غلاف درشت دوقلو است كه از مختصّات ممتاز قوه عاقله است و از مهم ترين و پرارزش ترين اعضاى بدن است . در ماه هفتم آن غلاف ها بر تمام وسعت سر احاطه مى يابند و سلّول هاى ريز و رشته هاى عصبى ، شروع به تغيير و تحوّل نموده و مغز در حال تكامل و سلسله اعصاب هم آماده فعّاليت است .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان