ناخشنودى از آفرینش خود

یکى از بزرگ ترین گناهان، ناراضى بودن از خلقتِ خود است که از عدم معرفت به نفس سرچشمه مى گیرد.«هَلْ اَتَى عَلَى الاْءِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئاً مَّذْکُوراً »6.آیا بر انسان، زمانى از روزگار گذشت که چیزى در خور ذکر نبود ؟اگر انسان خود را در محدوده قید و بندها ببیند و از به وجود آمدن خود ناراضى باشد، گناه بزرگى مرتکب شدهاست. انسان هم چنین نمى تواند خود را آزاد بداند و هر کارى که مى خواهد، انجام دهد. این امر، بدین مى ماند که شخص بگوید : اکنون که به من آزادى داده نشده است، من کارى به کار کسى ندارم و هیچ محدودیتى براى خود قائل نیستم. خداوند در قرآن، درباره چنین افرادى بارها فرموده است :«اَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً اَلِیمَا »7.حال که تو خود را آزاد گذاشته اى، دردناک ترین عذاب ها در انتظار تو است ؛ زیرا در کنار آزادى تو، بسیارى از مردم در رنج افتاده اند. پس یا باید عذاب آخرت را بپذیرى یا از مسیرى که در آن قرار گرفته اى، بازگردى و توبه کنى، از قرآن مدد بجویى و زندگى خود را براساس آن برنامه ریزى نمود .«وَمَن یُطِعِ اللّه َ وَالرَّسُولَ فَاُولئِکَ مَعَ الَّذِینَ اَنْعَمَ اللّه ُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَآءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ اُولئِکَ رَفِیقاً »8.و کسانى که از خدا و پیامبر اطاعت کنند ، در زمره پیامبران و صدّیقان و شهیدان و شایستگان خواهند بود که خدا به آنان نعمت [ ایمان ، اخلاق و عمل صالح ] داده است و اینان نیکو رفیقانى هستند .خداوند مى فرماید : انسانى که برنامه زندگى اش را مطابق با قرآن قرار دهد، در آخرت، هم نشین انبیا، صدیقین، شهدا و صالحین خواهد بود و براى چنین انسانى، دیگر مرگ به معناى هلاکت نیست. امام صادق علیه السلام مى فرماید : کسانى که از اول با خدا عهد بسته اند و برنامه خدا، یعنى قرآن و اهل بیت را براى زندگى پذیرفته اند، در دنیا بهترین زندگى را خواهند داشت، زندگى اى همراه با آرامش و امنیت، تا این که سرانجام، به محبوب خود برسند.