امام باقر عليه السلام فرمود : در ضمن آنچه خداوند با موسى مناجات فرمود اين بود : اى موسى ! به قوم خود بگو : تقرّب جويندگان به من به چيزى مانند گريستن از خوف من به من تقرب نخواهند جست و بندگان فرمانبردارم به چيزى چون پرهيز از محرّمات مرا بندگى نخواهند كرد و خود ساختگان و آراستگان براى ديدار من به چيزى چون زهد و بى رغبتى به دنيا ، خويشتن را نخواهند آراست .موسى عرض كرد : اى بهترين بخشندگان ! جزاى ايشان را چه خواهى داد ؟ فرمود : اما آنان كه به ريختن سرشك از ترس هيبت من به من تقرب جويند مقامشان در رفيق اعلى كه محل انبياست باشد و كسى را در اين مقام با آن ها شركت نيست ! ! واما پارسايانى كه با دورى از گناه مرا پرستيدند و به من تقرب جستند ، پس من همه مردم را بازجويى كنم و اعمال همه را باز رسم ، جز آنان كه نسبت به بازرسيشان شرم دارم و اما كسانى كه به زهد در دنيا و بى رغبتى به زايد بر هزينه زندگى به من تقرّب جستند ، پس بهشت را به جملگى بر ايشان ارزانى دارم تا هر كجا كه خواهند منزل گزينند !
منبع : برگرفته از کتاب حکایت عبرت آموز استاد حسین انصاریان