گناه جهل و نادانى

یکى از گناهان بسیار سنگین، که توبه خاصى هم دارد، جهل به خود و به موقعیت خود، در عالَم هستى است. قرآن مجید در سوره مبارکه حشر، مردم مومن و باکرامت را هشدار مى دهد که مبادا دچار این گناه سنگین شوند. خداوند گروهى را که در این عالَم جاهل به خود هستند، محکوم مى داند و از بندگانش مى خواهد که مواظب باشند تا مانند آن گروه نشوند :«وَ لاَ تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللّه َ فَاَنسَاهُمْ اَنفُسَهُمْ»1.و مانند کسانى مباشید که خدا را فراموش کردند ، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشى کرد .

اى مردم! مانند کسانى که خدا را از یاد بردند و با از یاد بردن خدا، گرفتار گناه خودفراموشى شدند نباشید.خودفراموش شده ها انسان هایى هستند که قرآن مجید درباره آنان مى فرماید : آنان از حیات انسانى عارى اند و از دایره انسانیت، که همراه با ارزش هاى الهى است، خارج شده اند.معرفت به خود، از واجبات است، واجب اخلاقى، شرعى، انسانى، فطرى و عقلى ؛ زیرا اگر انسان خود را نشناسد و به خود معرفت پیدا نکند، از همه فیوضات الهى و ربانى در دنیا و آخرت محروم مى شود. چنین انسانى نمى تواند نعمت هاى خدا را به جا مصرف کند. خداوند در قرآن مى فرماید : انسانى که به خود معرفت پیدا نکند و نعمت هاى الهى را مصرف کند، این نعمت ها را به عذاب خدا تبدیل مى کند :