مریم آن چه را داشت، در گردونه خواسته هاى خدا ریخت : «اقْنُتِى لِرَبِّکِ» سکوى پرواز همه انبیاى خدا همین بود.انبیا هم شهوت، جوانى و زیبایى داشتند. خلقت انبیا، خلقتى کامل بود. همه انبیاى خدا چهره زیبایى داشته اند، آهنگ صدا و چشمان نافذى داشته اند؛ ولى همه این نعمت هایى را که در اختیار آنان بود، به جا خرج مى کردند. این آیه، مربوط به همه انبیا است، خدا مى فرماید که به همه پیغمبران گفتم :«یَا اَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَ اعْمَلُوا صَالِحاً»7.اى پیامبران ! از خوردنى هاى پاکیزه بخورید و کار شایسته انجام دهید ؛ مسلّماً من به آن چه انجام مى دهید ، دانایم .دهانتان را به لقمه حرام باز نکنید. اگر قرار باشد دهان را براى خوردن باز کنید، براى لقمه حلال و پاک باز کنید. آنان نیز به فرمان خدا گردن نهادند ؛ زیرا دهانى که به لقمه حرام گشوده گردد، خرج آتش مى شود :«اِنَّ الَّذِینَ یَاْکُلُونَ اَمْوَ لَ الْیَتَامَى ظُلْماً اِنَّمَا یَاْکُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ نَاراً»8.
بى تردید کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى خورند ، فقط در شکم خود آتش مى خورند و به زودى در آتش فروزان در آیند .آرى، انسان حرام خوار، بدون این که متوجه باشد، آتش مى بلعد.