ارباب تاریخ نوشته اند : سیصد اسیر از محلى نزد معن بن زائده که از سرداران بزرگ بود آوردند . معن به کشتن همه آنان فرمان داد . جوانى در میان اسیران که هنوز به سنّ بلوغ نرسیده بود گفت : اى امیر ! تو را به خدا سوگند مى دهم ما را مکش تا هریک آبى بیاشامیم .
معن گفت : همه را آب دهید . چون اسیران آب خوردند ، جوان گفت : اى امیر ! اکنون همه ما مهمان تو شدیم و اکرام مهمان جزء وظایف بزرگان است . معن گفت : راست گفتى و فرمان داد همه را آزاد کردند .
راستى همانگونه که امیرالمومنین (علیه السلام) خبر داده ، بسیار بسیار بعید است که خداى مهربان مهمان خود را که از سفره مادى و معنوى او استفاده کرده به عذاب بسوزاند .
برگرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز، نوشته استاد حسین انصاریان