هر عملي از انسان سر زند، از اختيارش ناشي شده است، اما نتيجه و ثمرة عمل نمي تواند اختياري باشد. انساني كه به قصد خودكشي روي بلندي مي رود، تا قبل از اجراي عمل مي تواند از تصميم خود برگردد، اما بعد از آن نتيجه در دست خودش نيست و مرگ سرنوشت او را رقم مي زند عاشق با نگاه و نظر و تقويت خيال بافي و ترسيم مناظر خاص در دل، نهادي پر احساس و عاطفه در درون خود به وجود مي آورد. معلوم است در اين نهاد چيزي جز كشش و ميل فوق العاده رشد نمي كند. وقتي عشق به وجود آمد، ثمره اي غير اختياري دارد، يا او را مي سوزاند يا به وصالش مي رساند.
تعاليم ديني و آسماني پيامبران براي اين است كه انسان حتي در پي كسب مقدمات عشقي كه سبب تخريب و انحراف است نباشد، زيرا انسان موجودي است كه از دو بُعد حيواني و روحاني تشكيل شده است و اين تعاليم بر بُعد روحاني انسان تأكيد دارد. عاشق با حربة عشق، اختيار را از خود سلب مي كند. اصولاً عشق با اختيار هيچ گونه سازگاري ندارد. عشق يعني اضطراب، تلاطم و نا آرامي. وقتي انسان عاشق شد، نمي تواند از عشق خود دست بردارد.
منبع : پاسخگو