امام صادق (علیه السلام) فرمود :مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدارُ جُناحِ ذُباب کانَ ثَوابه عَلىَ اللّهِ عَزَّ وَجَلْ وَلَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ.آن که حسین را نزد او یاد کنند ، از دیدگانش به اندازه بال مگس اشک بیاید ثوابش بر خداوند عزّ و جل است ، و کمتر از بهشت براى او رضایت نمى دهد .راوى مى گوید : امام صادق (علیه السلام) فرمود :. . . مَنْ اَنْشَدَ فِى الْحُسَیْنِ بِیْتاً فَبَکى وَاَظُنُّهُ قالَ اَوْ تَباکى فَلَهُ الْجَنَّهُ .آن که براى حسین (علیه السلام) شعرى بگوید ، پس گریه کند ، و گمان کنم حضرت فرمود یا خود را شبیه گریه کننده سازد ، مزدش بهشت است .امام ششم (علیه السلام) در روایتى فرمود :مَنْ ذَکْرَهُ فَبَکى فَلَهُ الْجَنَّهُ .آن که حسین (علیه السلام) را یاد کند و گریه کند مزدش بهشت است .