یاران حضرت حسین (علیه السلام) این خداوندگاران فضیلت ، به رفتارشان و گفتارشان معنویّات اسلام را مجسّم مى دارند ، و بسان سروشى آسمانى حقایق اسلام را به جهان ما فرود مى آورند ، و ما را از شکوه وحى و عظمت سروش آسمانى که در مرتبه اول مغزها را بجوش آورده و دل ها را از عظمت فرا گرفته بود ، خبردار مى کنند .
کردار اینان براى هم کیشان در آماده کردن آنان براى توجّه به خداى کائنات از سروشى غیبى کمتر نیست ، و انضباط اسلامى را در این افراد خردمند آیین شناس به طور کامل مى توان دید .پیام این شهیدان کوى فضیلت ، و این نیک نامان عرصه گاه کرامت ، به تمام هم کیشان این است که : بیایید ادب نسبت به حقّ را که در عبادات ما جلوه دارد ، و ادب نسبت به پیامبر (صلى الله علیه وآله) را که در تسلیم ما نسبت به او دیده مى شود ، و ادب نسبت به قرآن را که در عمل و اخلاق ما مشاهده مى گردد ، و ادب نسبت به امام و رهبر را که در هدیه کردن جانمان در راه او ملاحظه مى شود ، تماشا کنید . و شما هم در هر کجا و هر موقعیتى و هر شرایطى و هر دوره اى هستید همانند ما به خدا و قرآن و پیامبر و امام معصوم ادب کنید . نماز را با تمام شرایط فقهى و معنویش بپا بدارید . زکات مال بپردازید امر بمعروف کنید . و نهى از منکر نمایید .این ادب حسین و یاران او در فضاى حیات و زندگى بود ، و این همه ثمره طاعت خدا و رسول تا پایان حیات بود .اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاهَ وَاتَیْتَ الزَّکاهَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَاَطَعْتَ اللّهَ وَرَسُولَهُ حَتّى اَتاکَ الْیَقینْبى نماز ، آلوده به کبر است ; آن هم از نوع کبرى که ابلیس را از اطاعت امر حقّ در سجده به آدم باز داشت .خوددارِ از زکات ، بخیل است ; بخلى که مانع انجام هر خیرى از جانب انسان است ، و عامل و علت عذاب انسان در قیامت . . . . وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّهَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَاب اَلِیم
و کسانى را که طلا و نقره مى اندوزند و آن را در راه خدا هزینه نمى کنند ، به عذاب دردناکى مژده ده .تارک امر بمعروف سست کننده خوبى ها در حیات اجتماعى ، و تعطیل کننده نهى از منکر تقویت کننده زشتى ها در خیمه زندگى است .آن که جداى از نماز و زکات است ، آن که تارک امر به معروف و نهى از منکر است ، هم سو با حزب یزید و همراه با کاروان ظلمت است .
از خدا جوییم توفیق ادب *** بى ادب محروم گشت از فیض رب
بى ادب تنها نه خود را داشت بد *** بلکه آتش در همه آفاق زد
از ادب پر نور گشته این فلک *** وز ادب معصوم و پاک آمد ملک
اوج کرامت کاروان نور ، ادب آن در برابر خدا و پیامبر و قرآن و اهلبیت بود ، و فریاد رسایشان از میان امواج خون پاکشان همه را به این واقعیّت دعوت مى کند . بر همگان واجب شرعى و اخلاقى است که دعوت آنان را اجابت کنند ، ور نه در دنیا گرفتار خزى و در آخرت دچار عذاب مى شوند .