شهيد دوّم و توجّه او به ارزش وقت

شهيد دوّم شارح جليل القدرمتن «لُمْعه» از علماى بسيار بزرگ و فقهاى باكرامت جهان تشيّع است. آن مرد بزرگ، در جلالت قدر وجودت فهم و خدمت به فقه ارزنده شيعه مردى كم نظير و انسانى با بركت است. شاگرد بزرگوارش در رساله با قيمت «بُغْيةُ الْمُريد» در توجه آن مرد بزرگ به ارزش وقت و اداى حقّ هر صاحب حقّ يو انيكه لحظه اى از وقت او هدر نرود مى نويسد:
1ـ براى اداره امور خانه در اوّل شب او را مى ديدم كه با دراز گوشى هيزم به خانه مى برد
2ـ نماز صبح را پس از عبادات شبانه در گوشه منزلش، در مسجد بجا مى آورد.
3ـ به هنگامى كه بر كرسى درس مى نشست و مباحثه علمى شروع مى كرد مانند دريا موج مى زد، و انى نشان مى داد كه با پشتكارى عجيب به اندوختن مايه هاى علمى در ايّام جوانى رنج و مشقّت بسيارى تحمّل كرده است.
4ـ احتياجات مادّى و معنوى خودش را خودش تأمين مى كرد.
5ـ هر كس و هر مهمانى بر او وارد مى شد خودش به خدمت شخص وارد اقدام مى كرد.
6ـ از عجايب كارهاى او اين بود كه وقتى قلم بر مركّب مى گذاشت تا سى سطر مى نوشت.
7ـ دو هزار كتاب از او به يادگار ماند كه دويست جلدش به خط شريف خودش بود از جمله «شرح لمعه».
8ـ از طريق خواب و رؤيا با عالم ملكوت ارتباط داشت. پدر شيخ بهائى مى گويد: بر او وارد شدم وى ار غرق در انديشه ديدم، گفتم: چيست؟ فرمود: من شهيد ثانى هستم براى انيكه ديشب خواب ديدم سيّد مرتضى مهمانى دارد و امام علماى اماميّه جمعند، من چون وارد شدم به من گفت كنار شيخ شهيد بنشين; اين دليل بر شهادت من است. و عاقبت هم شهيد شد.