تواضع و عظمت اخلاقى علامه لاهيجانى‏

روزگار مرحوم شيخ انصارى، روزگار اوج علم شيعه در عراق بود. بعد از شيخ انصارى ديگر آن اوج را تا كنون هيچ حوزه شيعه اى پيدا نكرده است. شاگردان شيخ، بسيار فوق العاده بودند. كتاب هايى كه نزديك به پانصد نفر از شاگردان او نوشته اند، مانند آخوند خراسانى، ميرزاى شيرازى،  صاحب فتواى معروف تنباكو، وجود مبارك سيدعلى شوشترى  كه با چهار واسطه، استاد علامه طباطبايى بود، مرحوم آخوند ملاحسينقلى درجزينى، سيداحمد كربلايى، سيد على قاضى و ديگران، خدا مى داند كه شيخ و شاگردان بعدى او چه انسان هاى كم نظيرى بودند. يكى از شاگردان شيخ علامه سيد عبدالكريم لاهيجانى  است.
عزيمت علامه لاهيجانى از نجف به تهران
علامه لاهيجانى فارغ التحصيل بحث شيخ است، درياى علم و عبادت. از شدت فقر طاقتش براى ماندن در نجف تمام شد. نمى توانست ديگر بماند، فقر بى نهايت، اما در علم، دريا بود. با خود گفت: بروم و اين علم را براى مملكت خود خرج كنم. به تهران آمد. جايى كه در شأن او باشد، پيدا نكرد. هر محلى از تهران عالم بسيار مهمى داشت، لذا جايى پيدا نكرد. با خود گفت: وجود مقدس پروردگار فعلًا در اين شهر براى ما جاى خاليى نگذاشته است. به بازار برويم. اين بازار زمان فتحعلى شاه بود. در بازار در حال رفتن بود، چشمش به مغازه دار افتاد كه او را حاج ملّا صدا مى كردند. سواد نداشت، اما چهره نورانيى داشت.