مقدمه

بسم الله الرحمن الرحیم
بزرگ پروردگارا!از ثناگوییت ناتوانم، مهربان خداوندا! از آوردن سپاس به پیشگاه باعظمتت عاجزم، به ربوبیتت اقرار دارم، و چرا نداشته باشم که تمام اجزاء آفرینش بر وجودت بهترین دلیل و راهنمایند . خداوندا، به وجودت به همان صورت که در قرآن فرموده اى اقرار مى کنم:
قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَد * اَللّهُ الصَمَدُ * لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ * وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ.(1) هُوَ اللّهُ الذَّى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَهِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ * هُوَ اللّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْمَلِکُ القُدُّوسُ السَّلامُ الْمُوْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزیزُ الْجَبّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحانَ اللّهِ عَمّا یُشرِکُونَ * هُوَ اللّهُ الْخالِقُ الْبارِىُء الْمُصَوِّرُ لَهُ الاَْسْماءُ الْحُسْنى یُسَبِّحُ لَهُ ما فِى الْسَمواتِ وُ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ.(2)
و درود بى پایان به روان تابناک انسان کامل حضرت محمّد بن عبدالله(صلى الله علیه وآله وسلم)، و دوازده جانشین او که اول آنان امیرالمومنین(علیه السلام) و آخرینشان مهدى (عج) منجى انسان هاست. براى اندیشمندان و صاحبان خرد در این مسئله تردیدى نیست که مقصد واقعىو اصلى از آفرینش انسان و زندگى او در این عالم جز به کمال رسیدن ماده
 ــــــــــــــــــــــــــــ
(1) سوره توحید.
(2) الحشر: 22 تا 24
وجود او و بدست آوردن درجات عالى چیز دیگرى نیست. انسان به اراده عالى حق با همکارى و شرکت عوامل متعددى در جهان خلقت، قدم به هستى گذاشته و در پیرو همین قاعده نمى تواند به تنهایى زندگى کند. ادامه حیات انسان، در پرتو آمیختگى او و بهره بردنش از عوامل خلقت و کمک گرفتن از انسان هاى دیگر است، و این آمیختگى باید بر پایه اصول صحیحى استوار باشد تا انسان را به سوى یک آراستگى همه جانبه سوق دهد، و در این مسیر موقعیتش محفوظ بماند.