چرا در قيامت عذاب زنا دو چندان است و مطابق گناهش نيست؟ چون در اين عمل احترام انسانيت و كرامت زن در اسلام را به نابودى كشيده است. فقط عذاب گناه نيست، عذاب توابع گناه نيز هست؛ شكستن حرمت انسانيت و پايمال كردن كرامت زن. «وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا» در دوزخ دائمى است، و دائمى بودنش نيز با خوارى، زبونى، آبروريزى و بدبختى همراه است. چون خيلى ها به جهنم مى روند، اما پروردگار نمى فرمايد: «وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا» كسى هم به جهنم مى رود، به تعبير اميرالمؤمنين عليه السلام اجازه مى دهند حرف بزند و با ادب و گريه در جهنم مى گويد: «لابكينّ عليك بكاء الفاقدين و لانادينّك أين كنت يا ولى المؤمنين و يا غاية آمال العارفين و يا غياث المستغيثين يا حبيب قلوب الصادقين يا اله العالمين» معلوم مى شود شدنى است. جهنمى آگاهى است كه خلود ندارد؛ چون از آيات قرآن و روايات استفاده مى كنيم كه عده اى به جهنم مى روند، ولى آزادشان مى كنند تا حرف بزنند. اما زناكارى كه اهل توبه نبوده و به پاكسازى بدن اقدام نكرده است، وارد جهنم مى شود، خلود و دوام دارد و با پستى و خوارى در جهنم مى ماند؛ يعنى بر سرش مى زنند و آبرويش را مى ريزند و او را در جهنم به همه نشان مى دهند تا او خوار، پست و زبون كنند.
طراح پاكى ساختمان وجود
ما واقعاً طرح پاكى بدن و حقايق ديگر وجود خود را نداريم. اگر ما طراح و مدبّر بوديم، نيازى به انبيا، قرآن كريم و ائمه طاهرين عليهم السلام نبود. نياز ما به قرآن و پيغمبران و ائمه طاهرين عليهم السلام به اين خاطر است كه ما طراح و مدبر نبوديم. آنها طرح را ريخته اند.
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی