محصول زبان سوء

  اميرالمؤمنين على عليه السلام مى فرمايد: اگر فكر خود را هماهنگ نكنى، كلامى كه از دهان بيرون مى آيد، غير از سگ هار، هيچ چيزى نيست.  انسان اگر بخواهد كارخانه توليد سگ هار، مار و عقرب باشد، وقتى اين سگ هار از دهان بيرون پريد و به توبه نيز برنخورد، مى ماند، تا وقتى كه پرده كنار برود و قيامت برپا شود.آن سخن هاى چو مار و كژدمت             مار و كژدم گردد و گيرد دمت
بعضى ها مى خوانند «دُمت»، ولى «دَمت» درست است، انسان كه دُم ندارد. اين متن قرآن است كه: كيفر عمل شما در قيامت، خود عمل است؛ يعنى اگر آنجا ديدى كه چند هزار مار، عقرب و سگ، زبان تو را فرا گرفت و ديگر تا ابد رها نكرد و مرتب گزيد، اين ها كلام هايى است كه در دنيا از دهان تو درآمده است.
پروردگار رحيم است و عليه تو سگ نمى سازد. اين سگ سازى را تو در دنيا عليه خود ساخته اى. در روز قيامت ديگر به خدا اعتراض نمى كند كه خدايا چرا؟ چون مى داند كه اين ها توليد كارگاه وجود خود او است.
حكمت و اهميت سكوت
بعضى از حكما مى گويند: خداوند گوش را باز خلق كرده كه فقط انسان حق را بشنود، براى چشم پلك
گذاشته كه دائم چشم را شستشو دهد و وقتى شب ها مى خوابد، حيوانات موذى به آن حمله نكنند، اما زبان را پشت تعدادى دندان مانند سنگ، دو لب و دو آرواره گذاشته است كه راحت رها نشود، تا هر چه دلش مى خواهد، بيرون بريزد. دندان ها و لب زبان را ببندند. امام صادق عليه السلام مى فرمايد: فردى بود- كه حضرت او را مى شناخت- صبح كه بيدار مى شود، قلم و كاغذ در جيب داشت، وقتى دهانش باز مى شد، هر كلمه اى كه از دهانش بيرون مى آمد، يادداشت مى كرد، حضرت عليه السلام مى فرمايد:
شبى اين كاغذ را از جيب خود بيرون آورد و نگاه كرد، ديد پنج كلمه در اين دوازده ساعت روز حرف زده است، فرياد زد:«نجى الصامتون» امروز من خراب شد؛ چون كسانى كه سكوت مى كنند، نجات مى يابند.
كسانى كه روزى پنج هزار كلمه حرف مى زنند، همه اين حرفها نيز بى حساب، نپخته، بى قاعده و قانون و بدون هماهنگ كردن با قرآن و معارف الهى است، واقعاً اين ها در روز قيامت چه كار مى خواهند بكنند؟
 موكلين مضاعف بر ثبت اعمال زبان
يكى از آيات وحشت آور قرآن اين آيه شريفه است؛ خدا براى دو دست، دو چشم، زبان، پوست، شهوت، شكم، پا و تمام اعضاى درون ما كرام الكاتبين قرار داده است تا براى ما پرونده تشكيل دهند و يكى از آن اعضايى كه براى آن پرونده تشكيل مى دهند، زبان است. اما پروردگار جداى از اين دو فرشته كرام الكاتبين كه مواظب كل حركات ظاهر و باطن ما هستند، دو فرشته ديگر را فقط براى ثبت كردن پرونده زبان گذاشته است؛ يعنى چهار ملك براى زبان مقرر شده است: «مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ»  آنهايى كه دو رقيب و عتيد را مى بينند، مى گويند: هيچ كلمه اى از دهان شما بيرون نمى آيد، مگر اين كه اين دو فرشته، كنار اين دو كلمه هستند، اين دو كلمه را نگاه مى دارند و در روز قيامت تحويل خود شما مى دهند.