جدايى بين خوبان و بدان در آخرت‏

اما فرق سوم بين دنيا و آخرت آن است كه: در دنيا تمام خوبان و بدان كنار هم زندگى مى كنند. شما مردمى متدين، بزرگوار و اهل خدا هستيد، ولى ممكن است همسايه شما فرد غريبه اى باشد كه از مكان ديگرى به اين شهر آمده است، دين و ايمان ندارد، اهل عبادت نيست، صداقت، كرامت و اصالت ندارد و داراى ارزش هاى انسانى نيست. از آن مكان به جاى ديگرى هم نمى توانيد برويد. ممكن است يك دختر متدينه عفيفه با يك جوان ازدواج بكند و اين شوهر هم كفو او از آب در نيايد، آدم بى دين و بدى باشد. در تمام مناطق روى زمين، خوب و بد كنار هم ديگر هستند، هم ديگر را مى بينند، با هم ديگر روبه رو مى شوند، شما ممكن است به قدرى از تقوا برخوردار باشيد كه حاضر نشويد به اندازه يك خلال دندان به مالى كسى ضربه بزنيد، اگر هم به شما بگويند: چرا حاضر نيستيد به اندازه يك خلال دندان به مال كسى ضربه بزنيد، جواب بدهيد كه از قيامت و آخرت مى ترسم، چون اين آيه را قبول دارم كه پروردگار مى فرمايد: «وَ مَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ»  ابوذر مى گويد: يك شب تا صبح پيغمبر عظيم الشأن اسلام از ناراحتى بيدار ماندند. با آن اخلاق خوشى كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله داشتند، آن شب تبسم بر لب هاى مبارك ايشان نقش نبست. ابوذر مى گويد: من اول مغرب وقتى ناراحتى را در چهره پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله ديدم به خودم اجازه ندادم بپرسم كه چه شده است. ولى فردا صبح، بعد از نماز، شادى را در چهره ايشان ديدم، عرض كردم: علت ناراحتى ديشب شما چه بود و امروز چرا خوشحال شده ايد؟
پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: ابوذر، ديشب دو درهم از بيت المال پيش من مانده بود، من موردى را براى خرج اين دو درهم نيافتم. تا صبح بيدار ماندم و در اين فكر بودم كه اگر ملك الموت مأموريت پيدا كند كه جانم را بگيرد، از او بخواهم دست نگاه دارد تا من اين دو درهم كه از بيت المال است را به مردم برگردانم، نخوابيدم كه مبادا ملك الموت در خواب مرا قبض روح كند، و حالا موردش را پيدا كردم و خرج نمودم، الان شادى من از اين روست كه زير بار دين اين دو درهم نيستم.  شما اين طور زندگى مى كنيد ولى ممكن است در ميان مردمى كه شما با آنها زندگى مى كنيد، آدم رشوه گير، اختلاس كار، حرامخور، مال مردم خوار باشد، ولى در آخرت اين طور نيست. در سوره مباركه ياسين روز قيامت، پروردگار عالم، خطاب به تمام بدكاران عالم، از زمان حضرت آدم كه فرد بدى جز قابيل وجود نداشت، تا آخرين لحظه كه پرونده دنيا بسته مى شود، مى فرمايد: «وَ امْتزُواْ الْيَوْمَ أَيُّهَا الُمجْرِمُونَ»
اى بدكاران! از خوبان عالم جدا بشويد. خوبان عالم را به بهشت و بدان عالم را به جهنم مى برند و ديگر همديگر را نمى بينند.