کتاب خدا يقيناً هنوز دنياي ناشناخته‌اي است و در تك تك آيات كريمه اين كتاب ، جاي كار بسيار فراواني وجود دارد . هر آيه حتي كلماتش- نه جمله‌اش - قابل دقت است. استخدام كلماتی مانند : لغت «مها» و «کفا» برای زمین و لغت « وهاج » برای خورشید ، دلیل بر معجزه بودن قرآن است ؛ زیرا با استخدام كلمات خاص، حقايقي از خلقت کتاب آفاق ( جهان هستی ) و کتاب انفس ( انسان ) در اختيار مردم قرار می دهد . در آيه صدو شصت وچهار سوره مبارکه بقره بخشی از آیات آفاق برای گروهی که اهل اندیشه و تفکر هستند ، آمده است .
قرآن كريم می فرماید :
«إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ» بقره آیه 164 البته رسيدن به حقايق قرآن کریم ، کار بسیار گسترده ای را می طلبد. انسانی که عالم است ، ولی گرفتار حجابهای اخلاقی است ، مانع از این است که چشم قلبش حقایق آیات را ببیند ، لطايف را درك نمايد، اشارات را بفهمد، پيچيدگي‌هاي علمي و باطن آيات را بفهمد ؛ چنانکه قرآن کریم می فرماید :( لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ ) واقعه آیه 79 . مراد از« مس » در این آیه شریفه ، مس عقلي و قلبي است، نه اين كه مي‌خواهد اعلام بكند كسي كه طهارت ندارد نمي‌تواند مس بكند. بنابراین منظور از « مس » ، طهارت عمل، طهارت دل، طهارت اعتقاد و طهارت اخلاق می باشد .
از جمله مسائلي كه خداوند به عنوان آيه‌اي از آيات كتاب آفاق براي علاج شرك و طلوع توحيد آورده است، مسئله باران است . همين باران را ببين تا خورشيد توحيد در قلبت تجلي كند و بدانيد كه كسي در اين عالم به جز خدا ، كاره‌اي نيست و هر كار مثبتي انجام مي‌گيرد، به هدايت اوست و هر كار منفي به تقصير عامل كار است.
قرآن کریم می فرماید : ( ٍما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ ماءٍ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ بَثَّ فيها مِنْ كُلِّ دابَّة) بقره آیه 164 . باران مي‌آيد و زمين را زنده مي‌كند، بعد از اين كه مرده بود فعالش مي‌كند. اين همه گياه و باغ و باغستان به وجود مي‌آيد. با زنده شدن زمين ، هر جنبنده‌اي را در زمين پخش مي‌كند .
همچنین در آب باران ، شفا نیز قرار داده شده است ؛ شخصی در مکه محضر امام صادق (ع) رسید و عرض كرد: هم اتاقي ما به شدت مريض شده و دارد مي‌ميرد و همه ما را غصه‌دار كرده. حضرت به او فرمودند: خيلي غصه نخور، امروز باران شديدي مي‌آيد، ظرفي بردار و به مسجدالحرام برو ، باران که روی بام مسجد بارید و از ناودان سرازير شد، آن آب تميزش را بگيريد و بياوريد به مريضتان بدهيد خوب مي‌شود. چنانچه امام صادق (ع) می فرماید : «الْمَاءُ سَيِّدُ الشَّرَابِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ» الکافی :6/380 حدیث 1 .
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی