هر كاري انسان مي خواهد انجام دهد نخست بايد فكر كند اگر تشخيص داد آن كار صحيح است با توكل بخدا و كمك گرفتن از لوازم و اسبابي كه خداوند آفريده بدون هراس وارد شود و از خدا بخواهد كه نتيجه و فرجام آنرا براي وي داراي بركت و موفقيت قرار دهد ترديد و تزلزل و اضطراب در زندگي صحيح نيست و موجب ركود و توقف انسان مي گردد. در قرآن مي خوانيم: «فادا عزمت فتوكل علي الله ان الله يحب المتوكلين; وقتي تصميم گرفتي بر خدا توكل كن كه خداوند توكل كنندگان را دوست مي دارد.»
توكل ، استفاده از اسباب ها، اما اعتماد بر خداست. هنگامي كه محبت خدا نيز با اين احساس همراه شده آثار رواني تزلزل به ثبات تبديل مي شود. و در انسان خشنودي از نتيجه حاصل مي شود. اضطراب ما از آنجاست كه مي خواهيم همه چيز بر ميل ما پيش رود. ولي معلوم نيست نفع ما همان باشد توكل تأمين كننده نياز باطني ماست.
منبع : پاسخگو