وجود مبارك حضرت حق در يكى از آيات سوره ى مباركه ى سجده پرسش زير را مطرح كرده و به آن پاسخ مى دهد . أَفَمَن كَانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كَانَ فَاسِقاً لاَ يَسْتَوُونَ ) .آيا كسى كه مؤمن است همچون كسى است كه از فرمانِ ] خداى [ بيرون رفته ؟! هرگز برابر نيستند .سبب اين كه خود به آن پاسخ مى دهد اين است كه : غير او به حقايقى كه در اين پرسش نهفته است آگاهى ندارد . و پس از آن در آيات ديگر ، تفسير و توضيحى نسبت به آيه اى كه حاوى پرسش و پاسخ است مى آورد .حضرت حق در اين آيه ى شريفه مى پرسد : آيا كسى كه مؤمن است ، يعنى اعتقاد به خدا و قيامت دارد و داراى فضايل اخلاقى است و كارهاى پسنديده انجام مى دهد ، با كسى كه از مدار طاعت حق بيرون افتاده ، و از فضاى پاك انسانيت خارج شده ، و از حوزه ى امن خدا گريخته و به ناچار اسير شيطان ها و ديوان و غولان و هوا و هوس شده ، و از اعتقاد به خدا و قيامت تهى گشته ، و به رذايل اخلاقى دچار آمده و به كارهاى ناپسند روى آورده مساوى ويكسان است؟پاسخ مى دهد : هرگز اين دو نفر برابر و مساوى نيستند ; زيرا :مؤمن در اوج ارزش و فاسق در نهايت پستى است .مؤمن مقرب حضرت حق و فاسق در دورى از درگاه دوست است .مؤمن سزاوار پاداش و فاسق مستحق كيفر و عذاب است .مؤمن اهل نجات و فاسق محروم از نجات است .
برگرفته از کتاب زیباییهای اخلاق