خيلى ها نماز خوان بودند و رفقا آنها را بى نماز كردند. خيلى ها راه گناهان را نمى دانستند، اما رفقا راه گناه را به آنان ياد دادند. يعنى خيلى راحت، روزى صد بار در جهنم را به روى آنان باز كردند:
«أُوْلئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ» آب دهان به صورت پيغمبر صلى الله عليه و آله انداخت، خدا ايشان را دلدارى داد، جبرييل آمد و عرض كرد:«وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يلَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا»
حبيب من! غصه نخور، روز قيامت دور نيست. اين ستمگرى كه آب دهان به صورت تو انداخت، در قيامت انگشت هاى را خود را لاى دندانهايش مى گذارد و از شدّت حسرت مى گزد و فرياد مى زند: اى كاش دوش به دوش پيامبر صلى الله عليه و آله راه خدا را انتخاب مى كردم. «يوَيْلَتَى لَيْتَنِى لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا» واى بر من، اى كاش كسى كه مرا به جهنم كشيد، به دوستى و رفاقت انتخاب نمى كردم. «لَّقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذّكْرِ بَعْدَ إذْ جَاءَنِى وَ كَانَ الشَّيْطنُ لِلْإِنسنِ خَذُولًا» مرا از ياد خدا، قرآن و پيامبر صلى الله عليه و آله جدا كرد. بعد خدا مى فرمايد: اين كسى كه تو را از من و پيغمبرم جدا كرد، تو را نيز رها مى كند و كارى براى تو نمى تواند انجام بدهد. خود او نيز بايد به جهنم برود. كجا مى تواند به داد تو برسد؟
با خضر دانش يار شو اى موسى دل شايد كزين صحرا كنى طى منازل
از شهر تن جانا ببايد رخت بستن زادى طلب تا فرصتى دارى به منزل
جز طاعت و خدمت نباشد زاد اين راه در دين و دانش كوه شو منشين غافل
لذات جسمانى فانى دانه توست زور و زر و جاه ست دام اى مرغ عاقل
جز ذكر الله است هر ذكرى ز شيطان جز ياد حق هر سود و سودايى است باطل
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
منبع : پایگاه عرفان