شما فكر مى كنيد اين هفتاد و يك نفرى كه به كربلا آمدند، جاده خيلى راحتى داشتند؟! دعوتى از اين ها شد و اينها خيلى راحت بلند شدند و راه افتادند و سر از روز عاشورا در آوردند. شما حدود پنجاه سال، حكومت هاى بعد از رحلت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله تا روز عاشورا را دقيق مطالعه كنيد كه در آن پنجاه سال، براى به اسارت بردن امت و دين، چه فضاسازى هاى عجيبى از طريق پول، شهوات، آرزوها، خيالات و خواسته ها انجام دادند. به خدا قسم! سلامت ماندن اين ياران كربلا در آن فضاى پنجاه ساله، از قوى ترين معجزات انسان است. اين جمله امام حسين عليه السلام را در عمق مغز و قلب خود تحليل كنيد كه درباره يارانش فرمود:
«فَانّى لا أعلَم اصحاباً اوفى و لاخيراً مِن أصحَابِى» از زمان حضرت آدم عليه السلام تا برپا شدن قيامت، بهتر از اين هفتاد و يك نفر را سراغ ندارم. اين ها از هزاران بند اسارت، آزادانه گذشتند تا به عاشورا رسيدند. اما ميليون ها نفر در آن فضا به اسارت رفتند. حتى دين خدا به اسارت رفت. اميرالمؤمنين عليه السلام در اواخر عهدنامه مالك اشتر در «نهج البلاغه» مى فرمايد:«فَانَّ هذا الدّين أسيراً فِى أيدِى الاشرار»
اى مالك! اين دين اسير دست اشرار شده است. نمى گويد مردم. مردم كه در مقابل دين چيزى نبودند. آنها را به صورت ميليونى اسير كردند كه هنوز نيز اين اسارت ادامه دارد. شما كتابى را به مكه ببريد، اگر در صفحات آن دقت كنند، اگر در گوشه اى پيدا كنند كه مثلًا نوشته است: «يزيد لعنه الله» كتاب را مصادره مى كنند و بعد مى برند مى سوزانند. اين اسير شدن انسان است كه اعتراض شديد به شما مى كنند كه چرا «يزيد لعنه الله»؟ يزيد كارى نكرده است. او اميرالمؤمنين، اولى الامر و مجتهد بوده است. مى گويند: يزيد در كشتن حسين بن على عليهما السلام هيچ گناهى ندارد، چون مجتهد بوده و رأى و فتواى او به اينجا رسيده است كه صلاح مسلمين اين است كه حسين بن على عليهما السلام كشته شود. خدا به يزيد نمى گويد: چرا در اجتهادت اشتباه كردى؟
زحمت كشيدى، مجتهد شدى، حالا رأى تو به اشتباه خورده، يك اجر دارى و اگر صحيح مى بود، دو اجر؛ يعنى در قيامت، خداوند آغوش خود را باز مى كند، از يزيد تشكر مى كند كه شما مجتهد بودى، فقط در اجتهاد اشتباه كردى، اگر دلايل بيشترى داشتى، نظر فتوايى تو نوع ديگرى مى شد.!!
منبع : پایگاه عرفان