عبادت با نگاه كردن به عالم‏

روايتى را از وجود مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله شيعه و سنى نقل كرده اند. در اين روايت، پيامبر عظيم الشأن صلى الله عليه و آله مردم را به ارزش دانايان، آگاهان و اهل بصيرت توجه مى دهند. آن آگاهان و دانايانى كه فهميدند چگونه زندگى كنند و در مقام فهماندن به ديگران هستند كه آنها نيز چگونه زندگى كنند.
حضرت مى فرمايد: «النَظَرُ الى وجه الوَالِدين عِبادَةٌ»  نگاه كردن فرزندان به چهره پدران، عبادت است. البته منظور از اين نگاه، نگاه با مهر و محبت و با لطف و جاذبه دار است. نگاهى كه در آن، پدر بتواند راحت بخواند كه فرزندش دارد مى گويد: من از دست شما خسته نشده ام و علاقه دارم كه سايه شما بر سر من باشد.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بيان نمى كنند كه پدر و مادر، چه پدر و مادرى باشند: مؤمن، متدين و خوب باشند؟ به صورت مطلق مى فرمايد. در ضمن معلوم مى شود كه پدران و مادران، به نگاه محبت آميز فرزندان نيازمند هستند. نگاه به چهره پدر و مادر عبادت است؛ يعنى بندگى خداست و داراى پاداش و اجر مى باشد. اين يك نوع نگاه است.
نگاه دوم:
 «النَّظَرُ الَى الكَعبَة عِبادَةٌ»  نگاه كردن به كعبه اى كه خداوند متعال آن را گرامى داشته و براى آن ارزش قايل شده، عبادت است.
نگاه سوم:
«وَ النَّظرُ فِى المُصحف مِن غَير قراءةٍ عِبادةٌ» نگاه كردن به قرآن كريم، كتاب الهى، اين نسخه جامع، درمان كننده دردهاى فكرى، روحى و اخلاقى، عبادت است.
نگاه چهارم:
 «وَ النَّظرُ فِى وَجهِ العالِم عِبادَةٌ»نگاه كردن به چهره انسان آگاه، دانا، بينا و عالم عبادت است.