نگاه خدا به كل عالم، نگاه مهر، محبت و رحمت است. او با اين نگاه هم خلق مى كند، هم رشد مى دهد و هم به منبع خير و بركت تبديلش مى كند. اين نگاه خدا وقتى به سراغ ما مى آيد، اول ما را خلق مى كند، بعد با نگاه رحمانيت خود، از طريق جفت در رحم مادر گذاشته و رشد مى دهد، بيرون كه آمديم، از طريق شير سينه مادر و بعد از شير، از طريق مواد غذايى، بدن را رشد مى دهد و با همين نگاه محبت، رحمت و رحيميت؛ وجود، حقيقت، روح، نفس و قلب ما را رشد مى دهد. قواعد رشد دهندگى خدا، قرآن كريم است و معلّم انتقال حقايق قرآن به ما، براى رشد پيدا كردن ما، وجود مبارك رسول گرامى اسلام، محمد بن عبدالله صلى الله عليه و آله و ائمه معصومين عليهم السلام مى باشند.
وسايل پرورش روح
آيه را ببينيد كه چقدر لطايف و اسرار در آن هست: «كِتبٌ أَنزَلْنهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمتِ إِلَى النُّورِ»
اينجا سه مسأله مطرح است؛ «انزلناه» خداست، «كتاب» قرآن و «اليك» پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله.
اين نگاه رحيميه خدا به ما، براى پرورش ماست. همان طور كه بدن ما را با جفتى كه در رحم مادر بود و شيرى كه در سينه مادر داشتيم و غذاهايى كه با درآمدن دندان، خورديم و بدن ما را رشد داد، همان طور نيز با قرآن و پيغمبر صلى الله عليه و آله مى خواهد ناحيه ديگر وجود ما- روح- را رشد بدهد كه ما دزد، ظالم، آدم كش، فرعون، يزيد، رباخور، بى حجاب، زناكار، رياكار، منافق، بخيل، حريص، كينه دار، عصبانى و بى محبت نشويم. براى اين كه اين همه بلا بر سر ما نيايد، و شكل باطنى بدى پيدا نكنيم و هر ديو و جنّى بدتر و زشت تر و وحشتناك تر نشويم، گفته است: «كِتبٌ أَنزَلْنهُ إِلَيْكَ» حبيب من! خودم، قرآنم و وجود مقدس تو را با هم به ميدان آوردم كه دست اين جنس دو پا را بگيريم و از تاريكى ها در بياوريم و به جانب عرصه گاه نور ببريم. «بِإِذْنِ رَبّهِمْ إِلَى صِرَ طِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ» كه وقتى وارد عرصه گاه نور كرديم، در راه عزيز و حميد بيفتند. عزيز، يعنى راه شكست ناپذير خدا.
منبع : پایگاه عرفان