معرفى الگوهاى قرآنى‏

وجود مبارك حضرت حق در قرآن كريم و انبيا و ائمه طاهرين عليهم السلام در روايات خود سرمشق هايى را نشان داده، اسوه ها و الگوهايى را معرفى مى كنند كه آنها از سرمايه و فرصت عمر به زيباترين و احسن وجه استفاده كردند و به فرموده خدا در قرآن كريم- در سوره شورى و صف-  با اين عمر خود تجارتى كردند كه سود اين تجارت، ابدى و دائمى بود و زراعتى به وجود آوردند كه محصولات اين زراعت تا ابد خشك و تمام شدنى نيست. با توجه به اين كه اين سرمشق ها، اسوه ها و الگوها در دنيا از زندگى طبيعى برخوردار بودند و محروميتى از مواهب الهيه در حدّ خود نداشتند، در ميان جامعه زندگى مى كردند، اهل دنبال كردن معيشت، ازدواج، خانه و زندگى بودند، رشته هاى كسب حلال داشتند و انسان هايى نبودند كه براى سالم هزينه كردن عمر از همه ببُرند، گوشه نشين شوند و تنها به عبادت خو داشته باشند و به يك رشته از عبادت قناعت كنند، بلكه انسان هاى جامعى بودند كه خود را بر سر سفره پروردگار از همه عنايات بهره مند مى كردند و اهل محروم كردن خود از الطاف خدا نبودند و فكر غلطى براى رشد و كمال نداشتند و مى دانستند كه هيچ گاه حركت به سوى پروردگار، با محروم كردن خود از طيّبات و رزق الهى و از حركت هاى مثبت همراه نيست.
ابوذر، الگويى براى هزينه صحيح عمر
يكى از آن چهره ها كه به عنوان سرمشق مى شود به او نگاه كرد، كه عمر خويش را به صحيح ترين و زيباترين شكل، در سايه هدايت پروردگار و پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله و امام معصوم عليه السلام هزينه كرد و با اين شكل هزينه كردن عمر، به همان تجارت و كشتى نجات وصل شد، وجود مبارك «ابوذر غفارى» است كه وجود مقدس حضرت صادق عليه السلام او را همراه با دو ويژگى معرفى مى كند.
البته ويژگى او منحصر به اين دو مسأله نبوده، بلكه ويژگى هاى ديگرى نيز داشته است كه از زبان پيغمبر صلى الله عليه و آله و اميرالمؤمنين عليه السلام بيان شده است. اين مجموعه ويژگى ها سبب شد كه سرمايه عمر او صحيح هزينه شود و در حقيقت تجارتى شود كه سودش ابدى است و زراعتى شود كه محصول آن خشك نشدنى است.