معرفت، ملاك پاداش اعمال‏

ارزش عمل نيز به معرفت، فهم و شعور است. اين از زيباترين حرفهاى فرهنگ اهل بيت عليهم السلام است كه در هيچ فرهنگى نمونه اش نيست و در روز قيامت، پروردگار پاداش مردم را به اندازه عقل و درك آنها مى دهد؛ يعنى يك ضربت اميرالمؤمنين عليه السلام در خندق را بالاتر از عبادت جنّ و انس، پاداش مى دهد. معرفت، ملاك پاداش اعمال در قيامت است. چرا نماز، روزه، حج و هزينه كردن مالى منافقان، در دوزخ است؟ فقط به خاطر نداشتن معرفت است. اما چرا وجود مبارك موسى بن جعفر عليهما السلام به وكيل خود در نيشابور و مدينه مى فرمايد: تمام پنجاه هزار درهم و سى هزار دينار طلا و چند هزار متر پارچه را به مردم برگردان، فقط آن دو درهم پيرزن نيشابورى را به من بده؟ آن براى ما ارزش دارد. بقيه به اندازه كاه نيز ارزش ندارد. چرا؟ به خاطر معرفت
يك دوبيتى وقت مردن گفت افلاطون و مرد             حيف دانا مردن و صد حيف نادان زيستن
پاداش انبيا، ائمه و اوليا براساس معرفت آنان است. رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايند:
اگر هر نفر از اين ها در روز قيامت بخواهد حركت كند و ما صد و بيست و چهار هزار پيغمبر نشسته باشيم، همه ما جلوى پاى او با احترام از جا بلند مى شويم. اين وزن معرفت است.