حكمت در قرآن

قرآن مجيد در آيات گوناگونى حكمت را ـ كه مجموعه اى از واقعيت ها الهامى و عقايد حقّه و اعمال پسنديده و نورانيّت الهيّه و حالات عالى درونى است ـ از اعظم نعمت ها و بهترين نيكى ها دانسته و اصل حكمت و آراستگان به آن را ستوده است .در سوره بقره مى فرمايد : يُؤْتِى الْحِكْمَةَ مَنْ يَشاءُ وَمَنْ يُؤْتِ الْحِكْمَةَ فَقَدْ اُوتِىَ خَيْراً كَثيراً   .حكمت را به هر كس بخواهد مى دهد ، و آن كه به او حكمت داده
 شود ،بى ترديد او را خير فراوانى داده اند .در سوره لقمان  حضرت لقمان را به داشتن حكمت ستوده ، آنجا كه مى فرمايد : وَلَقَدْ آتَيْنا لُقْمانَ الْحِكْمَةَ   . و به راستى ما به لقمان حكمت عطا كرديم .در سوره بقره مى فرمايد : وَقَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَآتاهُ اللّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ   .و داود [ جوان مؤمن نيرومندى كه در سپاه طالوت بود ] جالوت را كشت ،و خدا او را فرمانروايى و حكمت داد .در سوره نساء آل ابراهيم را به آراسته بودن به حكمت ستوده ، مى فرمايد : فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ   .تحقيقاً ما به خاندان ابراهيم كتاب و حكمت داديم . وَاِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالاْءِنْجِيلَ   .و آن گاه كه تو را كتاب و حكمت و تورات و انجيل آموختم .و در سوره بقره آيه 129 و در سوره آل عمران آيه 164 و سوره جمعه آيه 2 يكى از اهداف بزرگ رسالت رسول اللّه  صلى الله عليه و آله را تعليم حكمت قلمداد كرده است .حكيم كسى است كه وجودش محكم به ريشه هاى قوانين و اصول الهى است  و وجودش براى ديگران منبع خير و فيض است و جامعه حكيم جامعه اى است كه براساس ضوابط و معيارهاى اسلامى زندگى مى كند .

بر گرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان