خالى كردن دل از آنچه كه مانع بين انسان و خداست، به تحصيل ايمان به خدا و روز قيامت از طريق آيات و روايات و معارف الهيّه ميسر است كه چون قلب به تحصيل اين دو حقيقت از طريق نبوت و امامت موفق شود، تمام حجاب ها از قبيل: كفر، شرك، نفاق، كينه بى جا، بغض و عداوت بى مورد، حسد، بخل، غرور و ساير اوصاف رذيله از دل برداشته شود و بين انسان و مقام قرب حضرت دوست بدون مانع مى گردد؛ در اين زمان است كه دل مهبط انوار و منبع معرفت و سراى عشق معشوق حقيقى خواهد گشت.
اگر به دل برسيد به همه چيز رسيده ايد و اگر دل را رها كنيد به جايى نرسيده و اين صفحه پاك الهى و ميدان آماده براى فيوضات ربانى را محل بدترين صفات و رذايل كرده و با دست خود وسيله فنا و هلاكت خويش را فراهم كرده ايد!
راه رسيدن به مقام قرب از طريق دل مى گذرد و بدون توجه به قلب راهى براى رسيدن به كمالات نيست.
قرآن مجيد و روايات روى مسأله قلب نسبت به ديگر اعضا توجه ويژه اى دارند
و آن قدر كه براى تزكيه و تصفيه دل از انبيا و ائمه و حكما و عرفا مطلب رسيده براى چيزى نرسيده است.
تنها محور بحث عاشقان وعارفان در طول تاريخ قلب بوده، قلب در عقيده آنان، عقيده اى كه از وحى سرچشمه گرفته اگر به جانب صلاح رود، تمام هستى انسان رو به صلاح مى رود و اگر به جانب فساد روى آرد، همه هستى و موجوديت انسان به فساد كشيده مى شود!!
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی جلد چهارم تالیف: استاد حسین انصاریان