عزم بر توبه به درگاه غفار

مى گويد: نيت واقعى داشته باش كه از فردا خودت را عوض كنى، خدا اصلًا سخت نمى گيرد.

«يا مَنْ يَقْبَلُ اليَسِيرَ وَ يَعْفُو عَنِ الكَثيرِ» «2» بارها خدا پيغام داده است كه من خداى سخت گيرى نيستم. با اين نيت، همه گذشته خود را تسويه كنيم. فقط بگو: همه چيز را جدى عوض مى كنم، من هم جدى تمام گناهان گذشته تو را در همين لحظه مى بخشم.

يكى از قيمتى ترين شعرهايى كه در دوره عمرم ديدم اين است:

بار يعنى راه دادن عمومى كه كسى جلوى ما را نگيرد، وقتى مى گويند: فلان بزرگوار بار عام داده است، يعنى به تمام دربان ها گفته است: درب را باز بگذاريد تا هر كسى كه مى خواهد، بيايد.

باز بودن باب توبه

هنوز حضرت سيدالشهداء عليه السلام شهيد نشده بود، به سى هزار نفر دشمن بدتر از يهودى گفت: بعد از كشتن اين هفتاد و يك نفر، اگر توبه كنيد، خدا قبول مى كند. البته تا خون مرا نريخته ايد؛ چون اگر خون مرا بريزيد، تمام درهاى توبه بسته مى شود.

فقط اين يك نفر بود كه اگر خونش ريخته مى شد. شيخ صدوق نقل مى كند: در مجلس حضرت رضا عليه السلام صحبت از جنگ جمل شد، كسى در آنجا ناراحت شد و گفت: خدا همه شما را لعنت كند. امام هشتم عليه السلام فرمود: بگو غير از آنهايى كه توبه كردند.

عرض كرد: آقا! اين ها با اميرالمؤمنين عليه السلام جنگيده اند، فرمود: اشتباه كردند، اما بعد توبه كردند و خدا توبه عده اى از آنان را قبول كرد. خدا پيغام داده است: در اين عالم هر گناهى را مى بخشم، الّا كشتن حسين عليه السلام را. اگر از بقيه گناهان توبه كنند، قابل بخشيدن است.