اين آيه عجيب روانكاوى كرده است:
«وَ لكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ»
زنجيرهاى تمايلاتِ رها، او را براى ابد به طبيعت عنصرى بسته است و يك چشم به هم زدن روح، توان كشيدن اين بدن به جانب خدا را ندارد؛ چون خود روح نيز اسير شده است.
آيه ديگر، خدا در قرآن مى فرمايد:
«اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ»
گفتم: «ثقل» يعنى سنگينى. اين آيه در سوره توبه است. يعنى به قدرى روى زمين سنگين بار شده ايد كه فرمانِ من خدا نيز يك قدم شما را تكان نمى دهد.
مى گويم: نماز به نفع خود شما است، مى گوييد، نماز چيست؟ مى گويم: خمس و زكات بده، مى گوييد: كدام خمس و زكات؟ مى گويم: اخلاق را رعايت كنيد، مى گوييد: اخلاق چيست؟ مى گويم: قيامت را در نظر داشته باشيد، مى گوييد: چه كسى رفته تا از آنجا خبر بياورد.
منبع : پایگاه عرفان