چرا خداوند ما را از تفکر در حقیقتش منع کرده است؟

آری حضرات معصومین(ع) مردم را از تفکر در کُنْه وجود خداوند نهی فرموده اند. این را عقل نیز تأیید می کند، زیرا بشری که از هر جهت محدود است،‌ قادر نیست به کُنْه موجودی که از هر جهت بی نهایت است،‌ پی ببرد.حضرت صادق(ع) فرمود: "بر حذر باشید از تفکر در کنه ذات خدا چون نتیجه ای غیر از سرگردانی و گمراهی ندارد".ما در دل طبیعت پرورش یافته ایم و همواره با این دستگاه تماس داشته و با آن انس گرفته ایم. هر چه دیده ایم، پدیده های طبیعی بوده و علم و قدرت ما محدود است. با این حال و با این همه محدودیت چگونه می توانیم به کنه وجود خدای نامحدود دست یابیم؟! چگونه علم محدود ما می تواند از کنه وجود نامحدود خبر دهد؟ خدایی که مانند ندارد و هیچ شباهتی به مخلوقاتش ندارد،‌ چگونه می توان از ذات او خبر داد؟ امامان معصوم(ع) که گفته اند در ذات خدا تعقل و تفکر نکنید، از یک واقعیت و حقیقت خبر داده اند،‌ و آن این که رسیدن به کنه خدا برای بشر غیر ممکن است و شبیه این می باشد که بگوییم دریا را در کوزه جا بدهیم،‌ که امری است نا ممکن، زیرا علم حقیقی و واقعی به کنه یک حقیقت،‌ احاطه به آن است،‌ یعنی شخص عالِم به معلوم خویش محیط است. از نظر عقل،‌ احاطة وجود محدود به یک وجود نامحدود محال است، یعنی نامحدود نمی تواند در حیطة محدود قرار گیرد؛ پس انسان که وجود محدود است‌، نمی تواند احاطه به یک حقیقت نامحدود و نامتناهی داشته باشد، پس علم حقیقی به ذات نامحدود برای بشر ناممکن است.بنابراین عقل انسان وی را از تفکر در ذات الهی نهی می کند و کلمات معصومین نیز به حکم عقل دلالت می کنند.