خدا به روزه داران صلوات مى فرستد، چون هر سه مرحله صبر در آنان هست، ولى نمى دانيم ارزش اين صلوات چه مقدارى است:
«أُوْلئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَ تٌ مّن رَّبّهِمْ وَ رَحْمَهٌ »
«الرحمه» نيست، «رحمه» است؛ محدود نيست. رحمت من، آن هم رحمت ويژه اى كه قابل درك نيست، براى بندگان صابر من است.
«وَ أُوْلئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ » بگو: من همه درب ها را به روى شما باز كردم، شما جزء ره يافتگان به حريم من هستيد. «مهتدى»؛ هدايت شده، نه «هدى»، فرق مى كنند. «مهتدى» از باب ديگرى است كه يعنى شما ره يافتگان به حريم من هستيد.
كجا هستيد؟ ملائكه و همه انبيا عليهم السلام ره يافتگان به حريم قدس او هستند و از طريق صبر كه همين روزه باشد، به حريم حضرت حق ره يافته هستيد. قبل از ماه
مبارك رمضان، چرك ها، آلودگى ها، در باطن و ظاهر ما بود كه تقصير خودمان بود.
اما در اين حريمى كه راه پيدا كرديم، ديگر از آن چرك ها و آلودگى ها خبرى نيست.
چون شب اول ماه رمضان كه براى سحر بلند شديم، بدون اين كه لفظا توبه كنيم، خدا تمام آن چرك ها را پاك كرده است.
من دليل قرآنى دارم كه انسان بدون توبه نيز آمرزيده مى شود. البته گناهانى كه بين ما و خود خداست. در اين ايام ديگر نيازى ندارد با الفاظ، عشق بازى كنيم.
چون كه در اين حريم قرار گرفتيم، خيلى چيزها در اين حريم عاشقانه است، و لو موضوعى براى آن نباشد.
اگر چه هيچ گناهى نباشد، ولى خدا همين گريه و استغفار را دوست دارد. مگر پيغمبر صلى الله عليه وآله گناه كرده بودند كه روزى هفتاد بار استغفار مى كردند؟ خدا دوست دارد كه صداى شما را بشنود و گريه و استغفار شما را مشاهده كند.
«وَ قَدْ اتَيْتُكَ يا الهى بَعدَ تَقْصِيرِى وَ اسرافى»
منبع : پایگاه عرفان