جوانى در خانه بود، همسايه او آمد و درب خانه را زد، گفت: جوان، تو متدين، باتربيت و خوب هستى، مى خواهم سفرى چند ماهه بروم. كنيزى دارم كه به او علاقه زيادى دارم، مى خواهم او را نزد تو به امانت بگذارم تا وقتى كه برگشتم، كنيز را از تو سالم تحويل بگيرم.
جوان به او گفت: ببخشيد، من ازدواج نكرده ام و جوان ازدواج نكرده در معرض خطر است، من دقيقه اى نمى توانم تحمل كنم. او را نزد پيرمرد نود ساله متدين ببر تا از او نگهدارى كند.
همسايه به او گفت: آفرين بر تو اى جوان با ايمان. من اين كنيز را به تو مى بخشم.
قيمت كنيز دويست درهم مى باشد، به سفر مى روم و برمى گردم و يا پول آن را و يا دوباره خودش را از تو مى گيرم. با اين كه آن را به تو حلال كردم و مى توانى مانند همسر شرعى، ايامى كه من نيستم، با او باشى.
«اللهم اسئلك من فضلك»
با خلوص نيت به درب خانه او برو، او مى داند كه پاداش استقامت و صبر تو را چگونه بدهد. اگر مصلحت باشد، پاداش تو را فورا مى دهد.
صاحب كنيز، كنيز را بخشيد و رفت. حاكم منطقه به دنبال كنيزى با شرايط ويژه مى گشت. به او خبر دادند كه اين شرايط در كنيزى است كه در اختيار اين جوان است. گفت: به هر قيمتى كه مى فروشد، از او خريدارى نماييد. آمدند و گفتند:
حاكم خريدار اين كنيز است.
بدون اين كه خود جوان قيمتى بگذارد، گفتند: كنيز را به قيمت دويست هزار دينار طلا خريدارى مى كنيم. گفت: ما اين پول را مى گيريم و بعد از خانواده اى در مدينه براى تو دخترى مى گيريم كه زندگى تو سر پا شود.
كنيز را فروخت و آن پول فراوان را گرفت و دو ماه بعد صاحب كنيز آمد، گفت:
اى جوان! اگر كنيز را مى خواهى، قيمت آن را به من بپرداز، جوان آن پول فراوان را برداشت و گفت: اين پول كنيز تو است. آن مرد به اندازه دويست درهم از آن پول ها برداشت و گفت: كنيز من اين مقدار ارزش داشته است.
پيغمبر صلى الله عليه وآله مى فرمايند:
اگر بهشت، زن حلال، پول، خانه، رفيق خوب، مملكت خوب و حكومت خوب مى خواهيد، در حريم خدا صبر كنيد. خود را با گناه آلوده نكنيد. من همه چيز به شما مى دهم، ولى افسوس كه مردم كم با خدا معامله مى كنند. شايد ده درصد با خدا معامله دارند، اما نود درصد با شياطين معامله مى كنند.
سود كلانى نصيب معامله كنندگان با خدا مى شود، اما معامله كنندگان با شيطان ضرر و زيان زيادى مى كنند.
منبع : پایگاه عرفان