فضيلت اميرالمؤمنين عليه‏السلام بر تمام انبيا

شخصى به اميرالمؤمنين عليه السلام عرض كرد: از خود تعريف كن؟ فرمود: اگر كسى از خودش تعريف كند، قبيح است. گفت: من تو را خوب نمى شناسم، دلم مى خواهد كه با زبان خودت، تو را بشناسم، چون امام شناسى واجب است. از چه كسى بپرسم كه اميرالمؤمنين على عليه السلام كيست؟ حضرت فرمود: خودت انبيا را با من مقايسه كن و ببين كه چه تفاوت هايى با انبيا خدا دارم؟

اين حديث بسيار مفصل است. امام عليه السلام فرمود: خداوند همه نعمت هاى بهشت را به حضرت آدم عليه السلام حلال كرد، گفت: هر چه ميوه در اين باغِ آباد هست، از هر كجاى آن كه دوست دارى بخور، اما؛

«وَ لَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَهَ »  فقط از اين درخت نخور. مى گويند: اين درخت يا گياه، گندم بوده است. خدا به حضرت آدم عليه السلام گفت: نخور، خورد، ولى بعد از حضرت آدم عليه السلام به تمام فرزندانش گفت: از آن بخوريد، ولى من در تمام عمرم نان جو خوردم. من حلال و آزاد بودم كه بخورم، اما نخوردم ولى حضرت آدم عليه السلام گياه ممنوعه را خورد.

پيغمبر صلى الله عليه وآله مى فرمايند: اين صبر، صبر شوق، عشق و رغبت است كه در فضاى ايمان و با چشم دل و كمك آيات قرآن، بهشت را مى بينند و مى فهمند كه بهشت رفتن، محصول قطع خواسته هاى غيرمنطقى است: «سلا عن الشهوات».

صبر ديگر، صبر ترس و صبر انتظار است كه در جلسات بعد توضيح خواهم داد.